31 Οκτ 2008

Το τρίο κι η αρχή (07)

Χρόνος. Χρόνια πριν. Αρκετά έως πολλά. Όχι όμως και πάρα πολλά. Τόπος. Ένα νηπιαγωγείο της Αθήνας. Κατάσταση. Πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς για όλους. Και για τα παιδάκια και για την κυρία Μαρία.

Στην τάξη επικρατεί σχετική ησυχία. Άλλα παιδάκια κάθονται και παρατηρούν, άλλα ζωγραφίζουν, άλλα τραγουδούν, άλλα παίζουν με κάτι τουβλάκια. Η κυρία Μαρία τα έχει όλα υπό έλεγχο. Εξακολουθεί όμως να είναι αγχωμένη. Θέλει να ξαναπάει τουαλέτα. Έχει πάει ήδη δυο φορές και όλοι και όλα παρέμειναν σε τάξη. Όπως τα είχε αφήσει. Δεν έγινε τίποτα. Γιατί να γίνει τώρα; Παίρνει την απόφαση και σηκώνεται. Η τρίτη όμως είναι και η φαρμακερή. Έτσι δε λένε; Αυτή τη φορά κάτι έγινε τα λίγα λεπτά που έλειπε. Δεν το έμαθε ποτέ.

Η ώρα πέρασε. Ευχάριστα για τους περισσότερους. Όχι για όλους όμως. Το κουδούνι χτυπάει. Οι γονείς περιμένουν έξω από την αυλή να παραλάβουν τα βλαστάρια τους. Πρώτος από την τάξη βγαίνει ένας πιτσιρικάς. Είναι μουρτζούφλης. Δε σηκώνει και πολλά πολλά. Εντοπίζει τη μαμά του. Πηγαίνει προς τα εκεί, την πιάνει από το χέρι και ξεκινάνε για το σπίτι. Μαζί με το μπουλούκι βγαίνει κι ένας δεύτερος πιτσιρικάς. Αυτός είναι νευριασμένος. Τα ’χει πάρει στο κρανίο αλλά είναι μικρός ακόμη γι’ αυτή την έκφραση. Θα εμφανιστεί πολλά χρόνια μετά στο λεξιλόγιό του. Ρίχνει μια ματιά, βλέπει το μπαμπά του και τον χαιρετάει με το ζόρι. Δε χαιρετάει όμως κανέναν άλλο. Ξεκινάει κι αυτός για το σπίτι του. Μια μαμά έχει μείνει μόνη της να περιμένει. Εκεί που έχει αρχίσει να ανησυχεί ξεπροβάλει από την πόρτα το παλικάρι της. Χαμογελαστό κι ωραίο. Τρέχει προς αυτήν και της δίνει ένα φιλί. Δε μένει τίποτα άλλο από το να ξεκινήσουν κι αυτοί για το σπίτι.

Μαμά με μουρτζούφλη γιο.
«Τι έχει πάθει το αγόρι μου κι έχει έτσι κατεβασμένα τα μούτρα;» ρωτάει όλο απορία η μαμά.
«Καλά είμαι. Δεν έχω τίποτα» απαντάει ο μικρός με κίνδυνο να χτυπήσουν τα μούτρα του στο δρόμο.
«Ε πως δεν έχεις κάτι; Δεν την ξεγελάς τη μανούλα» επιμένει η μανούλα που δεν ξεγελιέται.
Ο πιτσιρικάς αμίλητος. Περπατάει με το κεφάλι σκυφτό. Η μαμά τον ξέρει καλά. Από στιγμή σε στιγμή θα πει από μόνος του αυτά που θέλει να πει και τίποτα παραπάνω. Κι έτσι γίνεται. «Μάλωσα σήμερα με ένα συμμαθητή μου.»
«Γιατί;»
«Γιατί είναι βλάκας.»
«Δεν έχουμε πει ότι δε λέμε τέτοιες λέξεις;» προσέχει η μαμά την ανατροφή του γιου.
Αυτός συνοφρυώνεται για λίγο. Δεν πρέπει να λέει τέτοιες λέξεις αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να κάνει τη δήλωσή του. Το βρήκε. «Εντάξει, μπορεί να μη λέμε τέτοιες λέξεις, αλλά αυτός είναι» λέει.
«Αχ, τι θα κάνω με σένα; Και δε μου είπες. Γιατί μαλώσατε;» συνεχίζει τις ερωτήσεις η μαμά.
«Άλλη φορά μαμά. Τώρα δεν έχω όρεξη» αποφεύγει ο έξυπνος πιτσιρικάς.
«Κι η δασκάλα που ήταν; Δε σας είδε;» συνεχίζεται η μίνι ανάκριση.
«Όχι είχε βγει για λίγο έξω.»
«Και ποιος σας χώρισε;» αναρωτιέται η μεγάλη.
«Ένα άλλο παιδί. Μάκη τον λέγανε» απαντάει ο μικρός. «Και μετά δεν έκανα τίποτα άλλο, γιατί δεν είχα όρεξη, και περίμενα να τελειώσουμε για να έρθεις να με πάρεις» προλαβαίνει τις επόμενες ερωτήσεις και λήγει την κουβέντα. Ως εκεί. Προς το παρόν δεν ήθελε να πει τίποτα άλλο.

Μπαμπάς με νευριασμένο γιο.
Περπατάνε προς το σπίτι και το ρυθμό τον δίνει ο πιτσιρικάς. Ο πατέρας δε μιλάει. Ξέρει ότι είναι θέμα χρόνου να τα μάθει όλα. Ο γιος ξεφυσάει, παίρνει βαθιά ανάσα και δηλώνει. «Μπαμπά, είμαι νευριασμένος.»
Ο μπαμπάς το διασκεδάζει. «Άντε ρε που είσαι και νευριασμένος. Μια σταλιά άνθρωπος, έχεις και νεύρα.»
Ο σταλιάς τσιτώνεται. «Δεν είμαι μια σταλιά. Και αλήθεια σου λέω. Έχω νεύρα. Κι εσύ άμα θες μη με πιστεύεις.»
«Καλά καλά σε πιστεύω» πάει με τα νερά του διαδόχου ο πατέρας.«Και γιατί έχεις νεύρα;»
«Γιατί μάλωσα με ένα συμμαθητή μου.» Ο πατέρας πάει να πει κάτι αλλά ο μικρός τον προλαβαίνει. «Αυτός έφταιγε.»
«Ε βέβαια. Ποιος άλλος θα έφταιγε;» συμφωνεί γελώντας ο μπαμπάς.
«Μη κοροϊδεύεις. Αλήθεια. Και δε φτάνει μόνο αυτό.»
«Τι; Έχει κι άλλο;» ρωτάει όλο ενδιαφέρον ο γονιός που τώρα πραγματικά το διασκεδάζει.
«Ναι άκου. Εκεί που μαλώναμε έρχεται ένας άλλος να μας χωρίσει. Λες κι εγώ δε μπορούσα μόνος μου.»
«Μα τι μου λες τώρα γιε μου; Αυτά είναι πολύ σημαντικά πράγματα. Και μετά τι έγινε;»
Ο μικρός έχει πάρει πλέον χαμπάρι τον πατέρα του. «Καλά εσύ κοροϊδεύεις. Δεν καταλαβαίνεις. Θα τα πω στη μαμά στο σπίτι που θα με ακούσει.»
Ο πατέρας χαμογελάει. Ξέρει ότι δε θα μάθει λεπτομέρειες τώρα. Αυτές θα τις ακούσει σπίτι μαζί με τη μαμά. Με λίγη διπλωματία όμως μπορεί να μαζέψει κανά δυο πληροφορίες ακόμη. Παίρνει το αδιάφορο υφάκι και ρωτάει. «Και δε μου λες; Η δασκάλα που ήταν όλη αυτή την ώρα;»
«Δεν ξέρω. Είχε βγει για λίγο έξω» απαντάει ο μικρός με τρόπο που δε σηκώνει άλλες ερωτήσεις.
Αλλά κι ο μεγάλος δεν το βάζει κάτω. Δικός του γιος είναι. Ξέρει πως να τον πλησιάσει. «Μπορώ να κάνω άλλη μια ερώτηση; Αν βέβαια με αφήνεις.»
«Άντε καλά. Μία τελευταία» υποχωρεί η μεγάλη καρδιά.
«Τουλάχιστον τα παιδάκια αυτά τα γνώρισες; Έμαθες πως τα λένε;»
«Αυτόν που μαλώσαμε όχι. Τον άλλο τον λένε Τάκη» απαντάει χαριστικά αυτός και λήγει την κουβέντα.

Μαμά με χαμογελαστό γιο.
«Τι κάνει το παλικαράκι μου;»
Το παλικαράκι διατηρεί το χαμόγελο που είχε κατά την έξοδο. «Πολύ καλά μαμά» απαντάει.
«Γιατί άργησες να βγεις και ανησύχησα;» μπαίνει στο ψητό.
«Ρε μαμά, σου έχω πει να μην ανησυχείς. Είμαι μεγάλος πια» καθησυχάζει πρώτα την ανήσυχη μητέρα ο γιος και συνεχίζει να δώσει τις εξηγήσεις. «Κι άργησα γιατί έμεινα να πω στην κυρία Μαρία να μην ανησυχεί ούτε αυτή. Ότι όλα είναι υπό έλεγχο, όπως λέει κι ο μπαμπάς.»
«Άμα είναι όπως ο έλεγχος του μπαμπά σου τότε σωθήκατε όλοι εκεί μέσα» λέει χαμογελώντας η γυναίκα του μπαμπά. «Και γιατί είπες αυτό το πράγμα στην κυρία;» συνεχίζει.
«Μεγάλη ιστορία. Θα σου πω με το φαγητό» λέει στα γρήγορα ο πιτσιρικάς γιατί αγωνιά για τις επόμενες ερωτήσεις.
«Και δε μου λες. Άλλα παιδάκια γνώρισες σήμερα;»
«Αμέ» πετάγεται αυτός σχεδόν πριν τελειώσει η ερώτηση και παίρνει φόρα για να πει τα δικά του. «Ήταν δύο παιδιά που μαλώνανε όταν η κυρία ήταν στην τουαλέτα. Δεν ξέρω γιατί μαλώνανε. Αλλά πήγα και τους σταμάτησα. Όπως μας σταματάτε εσύ κι ο μπαμπάς όταν πειράζω την αδερφή μου. Και μετά τους γνώρισα. Αλλά δεν κάναμε πολύ παρέα γιατί ήταν και οι δύο θυμωμένοι. Δε μπορώ να καταλάβω όμως γιατί ήταν θυμωμένοι. Τους παρατηρούσα και δεν κάνανε σχεδόν τίποτα. Κι όταν σχολάσαμε βιάστηκαν να φύγουν. Αλλιώς θα σου έδειχνα ποιοι ήταν. Αλλά αύριο θα τους ξαναμιλήσω. Και πιστεύω ότι όλα θα είναι υπό έλεγχο, όπως λέει κι ο μπαμπάς» βάζει τελεία ο χείμαρρος.
Η μαμά έχει χίλιες ερωτήσεις και μπορεί να λέμε και λίγες. Θα τα ξεκαθαρίσει όλα στο σπίτι με το φαγητό. Προς το παρόν αρκείται στο να ρωτήσει. «Άλλους συμμαθητές σου γνώρισες ή μόνο αυτούς τους δύο;»
«Μπα. Μόνο αυτούς τους δύο. Αφού σου είπα. Μετά καθόμουνα και τους παρατηρούσα. Αλλά νομίζω ότι αυτοί είναι αρκετοί. Αυτοί θα είναι οι φίλοι μου» ανακοινώνει με σοβαρό και μεγαλεπήβολο ύφος ο ειρηνοποιός.
Η περήφανη μαμά έχει και μια τελευταία ερώτηση. «Τουλάχιστον σε αυτούς τους δύο είπες το πραγματικό σου όνομα ή άρχισες πάλι τις εξυπνάδες να αλλάζεις ένα γράμμα και να λες άλλα ονόματα;»
Ο μικρός μαζεύτηκε. Του κόπηκε για λίγο το χαμόγελο. Άρχισε να αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να τα καταλαβαίνει όλα αυτή η μαμά. Σταματάει το περπάτημα. Την τραβάει από το χέρι για να σκύψει. Της δίνει ένα φιλί μαλαγανιάς και της ανακοινώνει. «Καλά ρε μαμά. Αύριο θα πω και στους δύο ότι με λένε Σάκη.»

Την άλλη μέρα ο Σάκης πλησίασε από μόνος του τον Γιώργο και τον Πέτρο. Κανένας δεν έδωσε σημασία στο χθεσινό τσακωμό. Ανώτερα άτομα κι οι τρεις. Όχι αστεία. Άλλωστε είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Με κάποιο τρόπο έπρεπε να οργανώσουν την καλύτερη σκανταλιά για να μείνουν αξέχαστοι στην κυρία Μαρία. Κι ας της είχε υποσχεθεί ο Σάκης ότι όλα θα είναι υπό έλεγχο, όπως λέει κι ο μπαμπάς του.

Λίγο φασαριόζοι. Μια διαμάχη περίεργοι. Μια ένωση σκανταλιάρηδες. Αλλά ωραία τυπάκια!

33 σχόλια:

tovenito είπε...

η αγία τριάδα επανεμφανίστηκε!
πες μου ότι θα πάνε και φαντάροι μαζί;

Spy είπε...

E, δεν έχετε τον θεό σας εσείς!
Mήπως έχετε και ιστορίες από το μαιευτήριο;

SDRyche είπε...

@tovene592
Μα άμα δεν πάνε αυτοί φαντάροι μαζί, τότε ποιοι θα πάνε; :p

@spy
Δυστυχώς αγαπητέ κατάσκοπε τα πρώτα τους ίχνη εμφανίστηκαν στο νηπιαγωγείο. Όσο κι αν προσπάθησα να πάω πιο πίσω, δε βρίσκω τίποτα. Τα έχουν καλύψει καλά τα νώτα τους.
Αλλά μου βάλατε ιδέες!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!!
Μα δεν ταιριάζουν καθόλου!!! χαχαχαχα! Πάλι καλά που υπάρχει κάποιος ψύχραιμος στην παρέα...
Αλήθεια από τότε μαζί;

b|a|s|n\i/a είπε...

α ρε κυρία μαρία με την τουαλέτα σου ;)

jacki είπε...

Πολύ ωραία τυπάκια. Μου έφτιαξαν τη μέρα οι τρεις μπόμπιρες.. Μα πιο πολύ ο Σάκης, ο Μάκης και ο Τάκης.. χιχιχι. Τρελαίνομαι για τέτοιες ιστορίες. Θα ήθελα πολύ να ήμουν δασκάλα τέτοιες μέρες.
Καλημέρα και μην ανησυχείς. Όλα είναι υπό έλεγχο.

Unknown είπε...

Προς στιγμή ανησύχησα πως δεν θα ακουστεί ο καλός μου Σάκης αλλά όπως πάντα έκανε την έκπληξη του.
Μια αχτίδα ζαβολιάρης,
Ένα κύμα ταραξίας,
Μια νότα ψευτάκος
Μα το πιο γλυκό τυπάκι !!!!

Α!
Και ο μόνος που ήξερε που πήγε η δασκάλα!!!!!

Σε φιλώ

uberbastard είπε...

Τους αγαπαμε και τους τρεις πολυ, αλλα εγω εχω ενα κολλημα με το Σακη γι'αυτο να μου τον προσεχεις λιγο περισσοτερο

PN είπε...

«Άμα είναι όπως ο έλεγχος του μπαμπά σου τότε σωθήκατε όλοι εκεί μέσα»

Χαχαχαχαχα....τέλεια μαμά. Αυτοσαρκαστική κιόλας!!

Ωραία και πολύ γλυκιά ιστορία. Εγώ πιο από τα τρία θα ήμουν; Μμμμμ....μάλλον το τρίτο!! Δεν ήμουν και ποτέ των τσακωμών!!!

SDRyche είπε...

@hfaistiwnas
Τα ετερώνημα έλκονται! ;)
Από τότε μαζί οι άτιμοι!

@b|a|s|n\i/a
Είδες; Μερικές φορές αρκούν μόνο λίγα λεπτά για να ξεκινήσει κάτι που θα κρατήσει μια ζωή..

@jacki
Πολύ χαίρομαι. Να 'σαι καλά!
Μα είσαι ήδη "δασκάλα". Έχεις τα ανιψάκια σου εσύ!
Την καλησπέρα μου!

SDRyche είπε...

@anastasia
Ήταν δυνατόν να μην εμφανιστεί; Αφού είναι μεγάλη μαφία!
Να, να, αυτά του λέτε και κοκκινίζει!
Φιλιά!

@uberbastard
Χαχα! Να 'σαι καλά!
Προσπαθώ να τον προσέχω αλλά είναι ατίθασος ο άτιμος!
Την καλησπέρα μου!

@vk in athens
Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πέσει! ;)
Ώστε ο Σάκης θα ήσουν; Άρα δεν είναι τυχαίο ότι έχεις τόσες ιδιαίτερες συμπάθειες εδώ μέσα! ;)
Την καλησπέρα μου!

One Happy Dot είπε...

Με αυτούς τους 3 τίποτα δεν μπορεί να είναι υπο έλεγχο! Άκου Μάκης και Τάκης! :)

Elen Chamelen είπε...

Οι καλύτερες φιλίες ξεκινάνε κάπως έτσι.
Δεν συμπαθούν ο ένας τον άλλον στην αρχή και στο τέλος σαν μιά γλυκιά ειρωνία γίνονται αχώριστοι.
Δεν τους γνωρίζω τους κυρίους αλλά η ιστορία έτσι όπως την αποτύπωσες ήταν πολύ όμορφη.
Σε χαιρετώ.

HaLiaS είπε...

σίγουρα κάτι θα υπήρχε και πριν από αυτό... μα τα ίχνη θα τα έχουν σβήσει... ποιος ξέρει τι θα είχατε σκαρώσει...

η κυρία Μαρία πρέπει να αισθάνεται υπερήφανη που η....ανάγκη της έγινε η αφορμή για όλο αυτό που ζει μέχρι σήμερα.
να είναι καλά.

οι μεγάλες φιλίες κάπως έτσι ξεκιναν.
και συνεχίζουν.
μια ζωή.
δυνατές.
ωραίες.

να χαμογελάτε και να είστε καλά.
τα χαιρετίσματα μου στα τυπάκια.

Madame de la Luna είπε...

Kανείς δεν ξέρει πως συμβαίνει να δένεται το νήμα της ζωής κάποιων ανθρώπων, αλλά όταν γίνεται και κυρίως όταν διαρκεί στο χρόνο, είναι όμορφο... Εγώ δεν ξέρω κανένα απ' τα τυπάκια αυτά, αλλά αν τα γνώριζα κάτι μου λέει πως θα μου άρεσαν ;)

Καλησπέρα...

αφηγήτρια είπε...

...στην αρχή είχα την απορία, γιατί μαλώσανε οι δυο...μετά κατάλαβα ότι ήταν για να τους χωρίσει ο τρίτος της παρέας... εσύ ποιος από όλους είσαι; ή μήπως και οι τρεις μαζί?
χαιρετώ σας : )

SDRyche είπε...

@one happy dot
Μα πως το λες αυτό αγαπητή τελεία;
Μήπως ξέρεις κάτι από τις συνέχειες; :p

@assel...
Τι ωραίες που είναι οι ειρωνίες όταν είναι γλυκιές κι όχι τραγικές.
Δεν τους γνωρίζεις; Μα να σας συστήσω. Μερικές ιστουριούλες και τους έμαθες! ;)
Σ' ευχαριστώ.
Καλό σου βράδυ.

@halias
Άντε ντε. Ποιος να ξέρει γι' αυτό το σκοτεινό παρελθόν;
Θα τα μεταφέρω τα χαιρετίσματα.
Να 'σαι καλά συνξενύχτη (που τις τελευταίες μέρες μου φαίνεται έχεις φτιάξει επιδερμίδα)!
Καλό βράδυ!

SDRyche είπε...

@madame de la luna
Τι μπορεί να ξεκινήσει καμιά φορά από ένα και μόνο κόμπο τριών νημάτων..
Ούτε τα τυπάκια σε ξέρουν αλλά κάτι μου λέει ότι αν σε γνώριζαν θα τους άρεσες. ;)
Καλό σου βράδυ..

@αφηγήτρια
Τελικά εκτός από αφηγήτρια είσαι και αναγνώστρια. Χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί αν κάποιος με ρώταγε γιατί μαλώσανε τότε θα έδινα ακριβώς αυτή την απάντηση!
Τώρα, οι τρεις τους είναι το παζλ κάποιων πολύ σημαντικών ανθρώπων. Στοιχεία μου υπάρχουν και στους τρεις ανάλογα με την ιστορία. Αλλά αν κάποιος είναι πιο κοντά σ' εμένα τότε αυτός είναι ο ...
Το μετάνιωσα, δεν το λέω. :p
Καλό βράδυ.

brainwaves είπε...

Επιτέλους τα τυπάκια ξανά στις οθόνες μας!!!

Σαν τις ταινίες που ξεκινούν την ιστορία και ξαφνικά κάνουν το flashback στην κρίσιμη στιγμή της γνωριμίας...

Τη σκανταλιά της δεύτερης μέρας δε θα τη μάθουμε;!!

Στην τρίτη ανάγκη της κ. Μαρίας οφείλουμε την αποκάλυψη της φετινής σεζόν!! Εις τις ακράτειές της λοιπόν!!!

Καλό μας Σάββατο συνξενύχτη τύπε!

HaLiaS είπε...

nok nok!
είναι κανείς εδώ...???
όχι γιατί με καταλογήσατε αδίκως το φτιάξιμο επιδερμίδας...:)))

υ.γ.: απολογουμαι, μα οι τελευταίες μέρες ήταν μια δόση δυσκολούτσικες.
επανέρχομαι όμως, με την πρώτη ευκαιρία δηλώνω παρών.
άλλωστε οτιδήποτε γνήσιο το έχω κρατήσει στη ζωή μου.

υ.γ.2: κάτι μου λέει πως η πιο σκοτεινή περίοδος...δεν έχει έρθει ακόμη!

Καλο ξημέρωμα συνξενύχτη.
Καλή Κυριακή...κοντή γιορτή.

SDRyche είπε...

@brainwaves
Τη μεγάλη σκανταλιά δε τη λέμε γιατί θα εκθέσουμε πολύ κόσμο! :p
Να 'σαι καλά γιατρέ μου.
Καλό ήταν το Σάββατο. Αντε να δούμε και την Κυριακή τώρα!
Την καλημέρα μου!

@halias
Ανακαλώ τις κατηγορίες ευθύς αμέσως! ;)
Καλό Ξημέρωμα και σε σένα αγαπητέ συνξενύχτη!
ΥΓ1: Εύχομαι να είναι όλα καλά! ΥΓ2: Κάτι μου λέει ότι αυτό το κάτι πολύ σωστά στα λέει..

HaLiaS είπε...

:) χαίρομαι...μια γύρα σφηνάκια από μένα και πέφτουμε για νάνι.
ευχαριστώ.
όλα καλά,όσο είναι θέματα εργασιακά, τίποτα σοβαρό.
χαλλλλαρά!
:))....

Ανώνυμος είπε...

:-)

Sanity Loss Era είπε...

Την Πολυαννα μου θυμισατε...Η ΠΟλυαννα μεγαλωνει, η πολυαννα παει σχολειο, η πολυαννα το να η πολυαννα τ'αλλο.

SDRyche είπε...

@fei
;)

@sanity loss era
Η Πολυάννα το παρ' άλλο.. :p
Όλα καλά, αλλά η Πολυάννα ποια είναι;
Την καλησπέρα μου!

Eric Draven είπε...

Πολύ όμορφο κείμενο φίλε μου. Πολύ. Και ταξιδιάρικο. Ωραίοι οι μπόμπιρες. Τους ζήλεψα για λίγο...

Να είσαι καλά.

SDRyche είπε...

@halias
Τώρα το είδα το κερασμένο το σφηνάκι! ;)
Καλή συνέχεια και δύναμη με τα της δουλειάς!

@eric draven
Σ' ευχαριστούμε πολύ κι εγώ κι οι μπόμπιρες μαζί!
Καλό σου βράδυ!

naya είπε...

Ωραια τυπακια πραγματι..
Ερωτηση ψιλοασχετη:Η κυρια-Μαρια γιατι πηγαινε στην τουαλετα συνεχεια??

SDRyche είπε...

@naya
Ήταν αγχωμένη με την πρώτη μέρα στη δουλειά. Θα είχε φάει και κάτι το προηγούμενο βράδυ (ντολΑμαδάκια ας πούμε) και καταλαβαίνεις τώρα πως πάνε αυτά. ;)

mahler76 είπε...

Μπράβο ρε φίλε πολύ όμορφη ιστορία :)

Αν είχε φάει τα δικά μου ντολμαδάκια πάντως δεν θα είχε πάει καθόλου στο σχολείο χιχιχι

SDRyche είπε...

@mahler76
Να 'σαι καλά! Σ' ευχαριστώ!
Αλλά αυτό για τα ντολμαδάκια μου πολύ με πλήγωσε! Μια χαρά παραδόθηκαν όλα στο έρεβος! :p
Φιλιά!

mahler76 είπε...

Ma εγώ είπα αν είχε φάει τα δικά ΜΟΥ ντολμαδάκια. Τα δικά σου μια χαρά ήταν και από τα καλύτερα ίσως που διάβασα. Τα δικά μου ήταν του θανάτου...

SDRyche είπε...

@mahler76
Ω θεοί και δαίμονες! Ο δαίμων του τυπογραφίου χτύπησε και διαστρέβλωσε τον αμφιβληστροειδή (ανάθεμα κι αν γράφεται έτσι) μου κι έγινε η παρεξήγηση! :p
Σας ευχαριστώ τα μάλα για τη διόρθωση!
Το 'χα ξαναγράψει αλλά και τα δικά σου αν και θανητηφόρα ήταν από τα πιο "νόστιμα"..!
Και πάλι καλησπέρα!