11 Νοε 2008

Ήρθε η ώρα μου..

..να παίξω κι εγώ στο θέατρο του παραλόγου! Μη φανταστείτε κανά πρωταγωνιστικό ρόλο. Μπααα. Ένας απλός και ταπεινός κομπάρσος θα είμαι. Θα περιφέρομαι όλη την ώρα πάνω στη σκηνή για να πω κανά δυο ατάκες όλες κι όλες. Φοβερό;

Όσο για σας, θέλω να κοιμάστε ήσυχοι. Τα σύνορα θα είναι ασφαλή. Αφού θα τα αναλάβω προσωπικά σας λέω! Σας παρακαλώ κυρίες και κύριοι! Τι σημαίνει ότι θα πάω Αεροπορία και θα είναι μια χαρά; Επειδή δηλαδή η παράσταση που θα ανέβει θα είναι πιο κουλτουρέ σημαίνει ότι δε θα είναι και παράλογη;

Μια μέρα ελευθερίας μου μένει γιατί από Τετάρτη πρωί θα λιάζομαι (τρόπος του λέγειν) στην εξωτική Τρίπολη για εικοσικάτι μέρες (απ’ ότι μου 'χουν πει). Και να δω πως θα προλάβω να κάνω όλες τις δουλειές που έχω αφήσει για την τελευταία στιγμή μέσα σε μια μέρα μόνο. Δράμα σας λέω!

Τέσπα, σταματάω για να κρατήσω δυνάμεις για το ρόλο. Το όσκαρ ψπδ΄ ανδρικού ρόλου το έχω στο τσεπάκι μου!

Να είστε όλοι καλά και θέλω να πιστεύω ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα..

9 Νοε 2008

Μία και μόνη ατυπία για ένα Παρ (IV)

- Ώστε 28 χρόνια πριν, ε;
- Ναι.
- Να τα εκατοστήσεις.
- Πολλά είναι.
- Γιατί;
- Μάλλον θα βαρεθώ μέχρι τότε.
- Τα 80 καλά είναι; Να τ’ αφήσω;
- Μη κοροϊδεύεις.
- Καλά. Χρόνια πολλά, λοιπόν. Έτσι. Σκέτο.
- Ξέρεις ποια είναι η καλύτερη ευχή για μένα;
- Ποια;
- Χρόνια καλά.
- …
- Κι ας είναι όσα είναι..
- Δεκτό. Χρόνια καλά φίλε μου.
- Ευχαριστώ.

3 Νοε 2008

Λίγες ωδίες για ένα Παρ (III)

- Καθρέφτη καθρεφτάκι μου.
- Τι θες πάλι;
- Ποια είναι η πιο όμορφη;
- Πάντως όχι εσύ.
- Τι είπες;
- Άκουσες.
- Μα δε λέει έτσι το σενάριο.
- Το ξέρω.
- Και τι είναι αυτό;
- Η αλήθεια.

-------

- Να ζει κανείς ή να μη ζει;
- Έλα μου ντε.
- Μπαρδόν;
- Δε ξέρω ρε παιδί μου.
- Εγώ λέω να ζει.
- Ε πες το.
- Το είπα. Εσύ τι λες;
- Να μη ζει.
- Πως το λες αυτό;
- Από εμπειρία. Θυμήσου με ποιον μιλάς.
- Κατάλαβα.
- Εγώ πάλι όχι.
- Μήπως να το στρίψουμε;
- Και δε το στρίβουμε;

-------

- You talking to me?
- Συγγνώμη σε μένα μιλάτε;
- Όχι. Εσύ μου μιλάς.
- Μα πως; Αφού κάτι ρωτήσατε.
- Επειδή μου μίλησες.
- Θα ορκιζόμουνα ότι αρχίσατε πρώτος.
- Δε πάει καλά. Δε βγαίνει.
- Το βλέπω.
- Θα πάω στον καθρέφτη.
- Όπως νομίζετε.

-------

- Δηλαδή τέλος;
- Τελείως.
- Σίγουρα;
- Ναι λέμε.
- Δε πειράζει.
- Για να το λες.
- Ξέρεις γιατί;
- Γιατί;
- Θα έχουμε πάντα το Παρίσι.
- Μα δεν πήγαμε ποτέ εκεί.
- Ουπς.
- Με ποια ήσουνα στο Παρίσι; Ε;

-------

- Διακτίνισέ με Σκότι.
- Όχι.
- Γιατί;
- Το ’χω πει χίλιες φορές.
- Ποιο;
- Δε μ’ αρέσουν τα χαϊδευτικά.
- Δηλαδή;
- Να με λέτε Σκοτ. Χωρίς το ι.
- Πως κάνεις έτσι για ένα ι;
- Σοβαρά μιλάς;
- Αμέ.
- Καλά. Να δούμε εσένα από δω και πέρα.
- Δηλαδή;
- Θα σε φωνάζω Σπόκι.