28 Οκτ 2008

Η αλήθεια του τέλους

Κάνει ζέστη αλλά αυτός κρυώνει. Δε μπορεί να εξηγήσει γιατί. Όλα γύρω του θα έπρεπε να είναι ζεστά αλλά αυτός κρυώνει. Την παγωνιά άρχισε να τη νιώθει πρώτα εξωτερικά και σιγά σιγά την καταλάβαινε να περνάει στο εσωτερικό του. Να του τρώει τα σωθικά καθώς απλώνεται μέσα του σαν παλιρροϊκό κύμα. Δε μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Κάθεται ακίνητος και περιμένει.

Και να ήθελε να κουνηθεί δε θα μπορούσε. Είναι πολύ στριμωγμένος εκεί που κάθεται. Δε θυμάται πως βρέθηκε σ’ αυτό το αφιλόξενο μέρος μαζί με τόσους άλλους. Προσπαθεί αλλά δε μπορεί να θυμηθεί. Θέλει με όλη τη δύναμή του να καταλάβει αλλά δεν τα καταφέρνει. Το μόνο που του ερεθίζει τις σκέψεις του είναι η γνώση ότι κάποτε ήταν διασκορπισμένος σε πολλά σημεία. Χωρίς σχέδια, χωρίς σκοπό. Κάπως όμως ολοκληρώθηκε, χωρίς να θυμάται το πώς. Κι ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι καλό, δεν του προσφέρει καμία ανακούφιση. Θέλει να θυμηθεί αλλά δε μπορεί κι αυτό τον κάνει να αισθάνεται ακόμη χειρότερα.

Το έδαφος που ακουμπάει είναι άσπρο. Σαν το παρελθόν του. Γύρω του οι όμοιοί του. Κανείς δε μιλάει. Αλλά τώρα ξέρει ότι δεν είναι επιλογή τους. Κι αυτός εδώ και ώρα προσπαθεί να μιλήσει, να ρωτήσει, να ζητήσει αλλά δε βγαίνει κανένας ήχος. Δε μπορεί. Στην κατάσταση που είναι δεν έχει τη δυνατότητα να μιλήσει. Θέλει να επικοινωνήσει αλλά δε μπορεί. Είναι εγκλωβισμένος στον εαυτό του και τις σκέψεις του. Και δε μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. "Τι μου συμβαίνει ρε γαμώτο;" σκέφτεται δυνατά αλλά δεν ακούγεται τίποτα. Κανένας από τους άλλους δε μπορεί να του μιλήσει, πόσο μάλλον να τον καταλάβει. Ή μήπως όλοι τον καταλαβαίνουν γιατί νιώθουν το ίδιο; Δεν ξέρει κι απ’ ό,τι φαίνεται δε θα μάθει ποτέ.

Προσπαθεί να κοιτάξει προς τα πάνω. Χαμηλός φωτισμός και στην άκρη του οπτικού του πεδίου κάτι σιγοκαίει. Περίεργα πράγματα. Αν απομονώσει όλους τους άλλους η ατμόσφαιρα θα έπρεπε να ήταν ευχάριστη. Αλλά αυτός δεν αισθάνεται καθόλου καλά. Κι όσο περνάει η ώρα όχι μόνο μεγαλώνει η αγωνία του αλλά και το κρύο που νιώθει. Έχει αρχίσει να χάνει κάθε ίχνος αισιοδοξίας που θα μπορούσε να ανακαλύψει και να απελπίζεται. Μέχρι που.

Μέχρι που αρχίζει να νιώθει κάτι ωραίο. Δεν ξέρει τι είναι ακριβώς αλλά κάτι ανακουφιστικό αρχίζει να γίνεται. Προσπαθεί να το προσδιορίσει. Δεν είναι σίγουρος αλλά νομίζει ότι κάποιοι όμοιοί του αρχίζουν να φεύγουν. Ναι αυτό είναι. Γιατί έχει αρχίσει να νιώθει λίγο πιο χαλαρά. Λίγο πιο άνετα. Το κρύο δε σταματά αλλά τουλάχιστον τώρα είναι πιο άνετα. Αρχίζει να παίρνει τα πάνω του. Αφού φεύγουν κάποιοι αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα φύγει κι αυτός. Και δύσκολα θα βρεθεί σε χειρότερο μέρος από αυτό που είναι τώρα.

Η ώρα περνάει και τώρα έχουν μείνει λίγοι. Εκεί όμως που θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένος γιατί δεν αργεί και η σειρά του να φύγει, έχει αρχίσει να αγχώνεται. Ο χρόνος που πέρασε τον έβαλε σε σκέψεις. "Που πάνε οι άλλοι; Είναι όντως καλύτερα εκεί που πάνε; Και γιατί αυτό το κρύο δε σταματάει με τίποτα; Και γιατί ακόμη κανένας δε μπορεί να μιλήσει; Τι συμβαίνει; Τι με περιμένει; Ποιος; Γιατί; Έχω πειράξει κανένα; Έχω φταίξει σε τίποτα; Δε μπορεί κάποιος να μου δώσει να καταλάβω; Ζητάω πολλά;".

Χαμένος στις σκέψεις του αργεί να συνειδητοποιήσει ότι έχει μείνει μόνος του μέχρι που κάτι απροσδιόριστο τον αρπάζει και αρχίζει να αιωρείται. Φοβάται. Προσπαθεί να ουρλιάξει αλλά δεν ακούγεται τίποτα. Πλησιάζει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς να το θέλει αλλά και χωρίς να μπορεί να το ελέγξει, κι όταν απομακρύνεται έχει μείνει μισός. Μισός. Είναι τρομοκρατημένος. Φωνάζει με όλη του τη δύναμη. Δε πονάει γιατί το κρύο πλέον είναι απόλυτο. Αρχίζει να κινείται και πάλι. Στον αέρα. Μια ανώτερη δύναμη τον κινεί και αυτός δε μπορεί να κάνει τίποτα. Θέλει να δραπετεύσει σαν τρελός αλλά δε μπορεί. Δεν είναι πλέον στις δυνάμεις του. Ποτέ δεν ήταν.

Τώρα βρίσκεται σε κάτι σκοτεινό με κάτι άσπρους σταλακτίτες και σταλαγμίτες να κρέμονται απειλητικοί γύρω γύρω. Αρχίζουν να ανεβοκατεβαίνουν και να κατακρεουργούν το σώμα του. Εξακολουθεί να μη νιώθει πόνο αλλά τώρα ξέρει ότι ήρθε το τέλος του. Οριστικά. Και για πρώτη φορά αφήνεται. Μόνο τότε, μια στιγμή ακριβώς πριν το τέλος, συνειδητοποιεί την ύπαρξή του. Καταλαβαίνει το λόγο που συμβαίνουν όλα αυτά. Η τελευταία σκέψη του πριν χαθεί για πάντα στο έρεβος είναι: "Ήμουν άραγε ένας απλός ντολμάς ή ένα νόστιμο ντολμαδάκι;".

Την ίδια στιγμή ένα ζευγάρι, σε ένα δείπνο υπό το φως κεριών.
Γυναίκα: Μωρό μου μπορεί να κρυώσανε αλλά ήταν πεντανόστιμα τα ντολμαδάκια σου! Δεν έπρεπε να μοιραστούμε το τελευταίο.
Άντρας: Χαχα.. Πλεονέκτρα μου εσύ! Αφού σου το ’χα πει. Τα ντολμαδάκια είναι η σπεσιαλιτέ μου!

Η παραπάνω ντολμαδοϊστορία προέκυψε μετά από πρόσκληση του Mahler76 στο ντολμαδοπαίχνιδο. Οι έχοντες την "όρεξη" να συνεχίσουν.
Την καλησπέρα μου σε όλους.

32 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Καλά είσαι φοβερός,
γύρισα από ένα 4ήμερο και βρήκα να έχεις κάνει ήδη δύο αναρτήσεις, την προηγούμενη δεν την πρόλαβα αλλά αυτά τα ντολμαδάκια τα λιμπίζομαι μια και το ταξίδι ήταν μεγαλούτσικο.
Μπορώ να κλέψω το ντολμαδάκι του κυρίου;
Σε φιλώ!

She είπε...

χαχαχαχα! Αν σου πω ότι ψάρωσα θα με πιστέψεις;

b|a|s|n\i/a είπε...

να χαρώ και εγώ κανονικό κείμενο! ;) και μάλιστα φοβερό! μέχρι το τέλος ερχόντουσαν συνειρμικά εικόνες από την μελλοντική σου θητεία ;)

Hfaistiwnas είπε...

χεχεχεχχε Αυτά τα ντολμαδάκια!!!!!
Τέλειο! Πάντως αν έβγαζες το τέλος είναι ωραίο κείμενο για την απόγνωση..

tovenito είπε...

θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα. μέχρι να ολοκληρώσω μου σηκώθηκε η τρίχα από την παγωμάρα και το θανατικό που πλανιόταν στο χώρο!

HaLiaS είπε...

ανατροπή....και πέναλτυ!
βγάζω την τραγιάσκα, χαιρετώ υποκλινόμενος, την ξαναφορώ και πάω να παραγγείλω μια μερίδα ντολμαδάκια...

ελπίζω να περάσατε καλά το 4-ημερό σας,
καλό μας ξημέρωμα και καλή συνέχεια στην κουτσή εβδομάδα που απέμεινε.

SDRyche είπε...

@anastasia
Και για που ήταν αυτό το μεγαλούτσικο ταξίδι;
Να το κλέψεις; Δε θα χρειαστεί. Θα σου το δώσει από μόνος του. Κι όχι μόνο ένα, ολόκληρη μερίδα!
Φιλιά και καλημέρα!

@she
Αν μου το πεις θα σε πιστέψω και θα χαρώ κιόλας! Με την καλή έννοια!
Καλημέρα!

@b|a|s|n\i/a
Δεν είναι; ;)
Άσ' τα να πάνε. Η μελλοντική θητεία είναι γεγονός ότι υπήρχε στο βάθος του μυαλού καθώς γραφόταν το κείμενο.
Σ' ευχαριστώ και καλημέρα.

SDRyche είπε...

@hfaistiwnas
Είδες τα άτιμα; Τι μας έχουν κανει! Ειδικά αυτά του vk in athens ή να πω καλύτερα της Κανέλας;
Σ΄ευχαριστώ πολύ. Κάτι τέτοιο ήθελα (προσπάθησα) να πετύχω.
Την καλημέρα μου.

@tovene592
Ααα, εσύ ξεπέρασες κάθε προσδοκία μου. ;)
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου.
Να 'σαι καλά και καλημέρα.

@halias
Για τον αγαπητό συνξενύχτη όχι απλά μια μερίδα αλλά θα τα συνοδεύσω και με τσιπουράκι από το αμπέλι του παππού. Έτσι για να ευφρανθούμε και λίγο.
Καλό ήταν το 4ήμερο. Λίγο κουραστικό όμως γιατί ήταν πολλά τα χιλιόμετρα. Άσχετο, αλλά το να οδηγείς βράδυ, σε βουνό, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι είναι ένα μίγμα καταπληκτικής και τρομακτικής εμπειρίας..
Και μόλις τώρα συνηδειτοποίησα ότι σε όλους λέω καλημέρα αντί για καλό βράδυ ή καλό ξημέρωμα. Το βιολογικό ρολόι είναι τελείως απορυθμισμένο.
Καλό ξημέρωμα λοιπόν!

HaLiaS είπε...

hehe!
μάλλον το τσίπουρο έκανε καλά τη δουλειά του...:)))
κάτι μου θυμίζει το σχόλιο σου για την βραδυνή οδήγηση σε βουνό!
με καλή παρέα είναι απλώς καταπληκτική... το τρομακτική ξεκινάει όταν διαπιστώσετε πως έχετε ψιλοχαθεί...
μα το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι!
...κι ώπου μας βγάλει!
ή μέχρι να τελειώσουν τα καύσιμα!

Πάντα Καλά ταξίδια συνξενύχτη.
και εύχομαι να το καταφέρουμε εκείνο το τσιπουράκι!

:-)

Vicky είπε...

Τέτοια ώρα και τέτοια μέρα.. Για τί να μιλήσω;

Τα ντολμαδάκια; Το κρύο; Το φόβο; Τον πόνο; Την απόγνωση; Την αμφισβήτηση που όλα αυτά σε οδηγούν;

Μήπως για μένα; Για σένα;

Για τα κεριά μήπως; Που κοντεύουν να σβήσουν; Το φως που χάσαμε ή τους ανθρώπους που τάχα ξεπεράσαμε;

Ας πω αυτό:

Καλό βράδυ.

jacki είπε...

Να σε κάνω εγώ ντολμαδάκια γιαλαντζί να γλύφεις τα δάχτυλά σου. Πω πω το διάβαζα και νόμισα ότι κάτι συμβαίνει. Ευτυχώς ΄΄ηταν παιχνίδι.
Καλημέρα.

Σταλαγματιά είπε...

Ήμουν Γιάννενα - Ζαγοροχώρια - Καλπάκι-Πάργα.
Λεπτομέρειες με φωτογραφίες και σχόλια σε λίγο θα αναρτηθούν.
Θα περιμένω την άποψη σου.
Και τα ντολμαδάκια φυσικά :))))
Φιλιά

One Happy Dot είπε...

ήσουν ενα νοστιμότατο ντολμαδάκι και ως τελευταίο θα σε θυμόμαστε για καιρό...αναπαύσου εν ειρήνη μικρό μου!

brainwaves είπε...

Πάντα πρωτότυπος ο συνταξιδιώτης!!!

Το θέμα είναι να αισθάνεσαι νόστιμο ντολμαδάκι και όχι ντολμάς!! Αν αισθάνονται το ίδιο και οι γύρω μας, τότε είμαστε σε καλό δρόμο!!!

Τις καλησπέρες μου!

SDRyche είπε...

@halias
Καταπληκτική για την παρέα.
Τρομακτική γιατί μέσα στο απόλυτο σκοτάδι το μόνο που σε οδηγεί είναι η λευκή γραμμή του δρόμου. Και οι μουντές σκιές των δέντρων και των βράχων που περνάνε δίπλα σου.
Κάποια στιγμή, δε γίνεται, θα το καταφέρουμε! ;)

@vicky
Να 'ξερες μόνο τι πέτυχες. Ή μάλλον ξέρεις.
Να 'σαι καλά και δύναμη.

@jacki
Να με κάνεις κι εγώ θα τα φάω!
Φιου! Ευτυχώς. ;)
Καλό απόγευμα.

SDRyche είπε...

@anastasia
Στα ζαγοροχώρια θέλω άπειρο καιρό να καταφέρω να πάω με τη μηχανή αλλά δε μου κάθονται με τίποτα.
Θα περάσω λίαν συντόμως. Και θα φέρω και την άποψή μου και τα ντολμαδάκια μου!
Φιλιά!

@one happy dot
Εις τους αιώνας των αιώνων..
Αμήν.

@brainwaves
Και πάντα ευγενικός ο συνξενύχτης.
Κι όπου βγάλει, ε;
Την καλησπέρα μου γιατρέ μου (και μην τυχόν και φύγεις και δε μας ενημερώσεις). ;)

Madame de la Luna είπε...

Αυτά τα παιχνίδια, πάντα έχουν μέσα τους και μια αλήθεια παράξενη, δεν είναι έτσι;

Το cd player του μυαλού μου παίζει το "Έχει αέρα απόψε, έχει αέρα..." Συμβολικό;

Ήρθα... Επίσημα αυτή τη φορά...

PN είπε...

Νομίζω αυτή οι ιστορία με τους ντολμάδες, πρέπει να εκδοθεί κάποια στιγμή σε βιβλίο. Οι ιστορίες του Mahler και του Sdryche είναι πραγματικά μοναδικές. Στου πρώτου είδαμε μια ιστορία με ντολμάδες από την κωμική σκοπιά και στου άλλου την οπτική με μοναδικό τρόπο του ντολμά. Μοναδικές και οι δύο!!!

You got it Sdryche...oh yes, you got it!!! I can tell!!!

Σταλαγματιά είπε...

Μηχανή και Ζαγοροχώρια?
Ριψοκίνδυνο σε βρίσκω,
έχει όμως γοητεία ο κίνδυνος.

Just do it !!!

ο αποτέτοιος είπε...

τώρα διαπίστωσα ότι τα ντολμαδάκια νιώθουν όπως και οι άνθρωποι. ή στην προηγούμενη ζωή μου ήμουνα ντολμαδάκι.

(μήπως ήμασταν στο ίδιο πιάτο;)

Masterpcm είπε...

Το χρονικό ενός ντολμά, καλη η συνταγή σας.
Μόνο αν είναι εύκολο καθαρίστε λίγο τη σάλτσα,(χάλια το έκανα το πουκάμισο).

kat. είπε...

ουπς!
αυτό ήταν πολύ καλό.

mahler76 είπε...

το ήξερα πως έπρεπε να σε καλέσω και δεν είχα άδικο. ΜΠΡΑΒΟ!!!

Ανώνυμος είπε...

(αναστεναγμος)

aKanonisti είπε...

Τα υπαρξιακά προβήματα ενός Ντολμα...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Γαμάτο!!!!!!!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχαχα
"Ήμουν άραγε ένας απλός ντολμάς ή ένα νόστιμο ντολμαδάκι;"

Να είσαι καλα βρε mahler....
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχα

SDRyche είπε...

@madame de la luna
Έτσι είναι.. Την έχουν που και που.
Είναι που είναι "Ανύσυχες" οι "Μέρες". Τώρα για ποιον, δεν ξέρω.
Σε καλωσορίζω λοιπόν, επίσημα, κι εγώ!

@vk in athens
Το έχω γράψει σε κανά δυο μέρη αλλά θα το ξαναγράψω. Εμένα αυτά τα "Ντολμαδάκια της Κανέλας" με συγκίνησαν πολύ!
Thank you very much for your good words (παίζει και να μην υπάρχει τέτοια έκφραση στην αγγλικήν!)
Να 'σαι καλά και την καλησπέρα μου!

@anastasia
Το αντίθετο. Βόλτα με μηχανή στα βουνά είναι σκέτη απόλαυση. Αρκεί να μην είναι βράδυ. ;)
Είναι που δεν κάθονται οι ημερομηνίες με τους άλλους!

SDRyche είπε...

@ο αποτέτοιος
Τώρα που το λέτε, λέτε να ήμουν κι εγώ ντολμαδάκι;
(Στάνταρ. Το θέμα είναι το ποιος ήταν το τελευταίο)

@masterpcm
Κανένα πρόβλημα. Εσείς απολαύστε και τα έξοδα καθαριστηρίου δικά μας.

@kat.
Ωχ! Σ' ευχαριστώ!
Καλώς ήλθες και την καλησπέρα μου.

SDRyche είπε...

@mahler76
Αγαπητέ Mahler με σκλαβώνεις!
Καλησπέρα!

@fei
(.......)

@akanonisti
Είδες καμιά φορά αυτά τα ντολμαδάκια τί υπαρξιακά μπορεί να έχουν;
Να 'σαι καλά και καλώς ήλθες.

naya είπε...

Αντε τωρα να ξαναφαμε ντολαμαδακια μετα απο αυτο!
Συγχαρητηρια αγαπητε..με ξεγελασες ως τη μεση περιπου!
Απλα υπεροχο
:)

naya είπε...

ντολαμαδακια..μπορει να φαμε..ντολμαδακια ομως..

SDRyche είπε...

@naya
Μόνο ως τη μέση; :(
Σ' ευχαριστούμε πολύ κι εγώ και τα ντολΑμαδάκια μου! ;)
Πολύ καλό βράδυ να έχεις!

HaLiaS είπε...

Μια και δεν το ανάφερα. εγώ ξεγελάστηκα ως το τέλος. :(
αλλά άξιζε τον κόπο...

υ.γ.: και ενίοτε απούσες και οι άσπρες γραμμές...
οτι κάνει το φως του αυτοκινήτου, ή το φεγγάρι αν ήμαστε τυχεροί, χαμηλή ταχύτητα, χαμηλή μουσικούλα (αν πιάνει κανά σταθμό αλλιώς cd αν υπάρχει) και υπομονή.
την γουστάρω την οδήγηση κάτι τέτοιες στιγμές.
έχει και μια μαγεία όλο αυτό, σε λέω, για!
ε κι ας είναι και λίγο τρομακτική:)
(το μόνο που δεν μπορώ είναι ο πάγος).

τις καλησπέρες μου συνξενύχτη -αν και τις τελευταίες μέρες εγκώ απών από κλαμπ-