12 Σεπ 2008

Το τρίο και το παγκάκι (03)

Καλοκαίρι. Στη μέση του. Απογευματάκι. Πλατεία. Μεγάλο δέντρο. Μεγάλη σκιά. Στη μέση της σκιάς παγκάκι. Πάνω στο παγκάκι τύποι. Τρεις. Κάθονται. Αραχτοί. Άνετοι. Ωραίοι.

Αριστερά. Ο Γιώργος πίνει καφέ. Σκέτο, με λίγο γαλατάκι. Εβαπορέ. Αν δεν πιει το καφεδάκι του το απόγευμα δε μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ. Στη μέση. Ο Πέτρος πίνει τη μπυρίτσα του. Κάθε καλοκαίρι αισθάνεται βασιλιάς. Και υπάρχει βασιλιάς χωρίς την Κορόνα του; Δεξιά. Ο Σάκης πίνει κόκα κόλα. Λάιτ. Λέει ότι πίνει λάιτ γιατί του αρέσει περισσότερο η γεύση της. Μαλακίες. Επειδή έχει μόνο μία θερμίδα το κάνει. Πίνουν, καπνίζουν και παρατηρούν τον κόσμο που περνάει από μπροστά τους.

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μπαίνει στο οπτικό τους πεδίο. Γύρω στα εβδομήντα πέντε. Περπατούν αργά κι αρμονικά. Ο άντρας κρατάει μπαστούνι. Η γυναίκα την τσάντα της. Και περπατάνε χέρι χέρι.
«Πω ρε φίλε! Την είδες τη μαγκούρα του τύπου; Μια τέτοια θα πάρω κι εγώ όταν μεγαλώσω» ανακοίνωσε τα μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον ο Γιώργος.
«Ποια μαγκούρα ρε; Εδώ η μάνα μου έχει την ίδια τσάντα με την κυρία. Κι είναι τριάντα χρόνια μικρότερη. Πολύ ιν η γιαγιά» συμπέρανε ο Πέτρος.
«Καλά ρε τυχάρπαστοι. Την ουσία δεν την πιάσατε;» ρώτησε ο Σάκης και συνέχισε χωρίς να περιμένει απάντηση. «Είναι τουλάχιστον μισό αιώνα μαζί και η γυναίκα δεν τον πιάνει αγκαζέ. Περπατάνε και είναι πιασμένοι από το χέρι. Αυτοί είναι ακόμη ερωτευμένοι. Απίστευτο;»
«Απίστευτο» συμφώνησε ο ένας.
«Κι όμως αληθινό» συμφώνησε κι ο άλλος.
«Αυτοί τι να σκέφτονται για μας;» αναρωτήθηκε από μέσα του ο Σάκης αλλά το είπε δυνατά.
«Τίποτα» πήρε σαν απάντηση.

Λίγο πιο μετά περνάνε δύο καθώς πρέπει πενηντάρες. Κυριλέ ρούχα. Μαλλί στην τρίχα. Μυστήριο ύφος. Δεν ήξερες αν είναι τσατισμένες ή ευδιάθετες. Κορμί στητό. Περπάτημα βιαστικό.
«Εγώ πάντως τους λυπάμαι» μίλησε πρώτος ο Πέτρος.
Ο Γιώργος γυρίζει και τον κοιτάει. «Ποιους λυπάσαι πάλι ρε;»
«Τους άντρες τους. Είναι κλασσική περίπτωση γυναικών που τους έχουν σήκω σήκω, κάτσε κάτσε. Στάνταρ.»
«Κι από πού το κατάλαβες αυτό ρε Πουαρώ;» ζήτησε επεξηγήσεις ο Γιώργος.
«Είναι τρελός ο αλγόριθμος που τρέχει από πίσω για να βγει το συμπέρασμα αλλά πίστεψέ με. Έτσι είναι» έλυσε το μυστήριο ο Πέτρος. «Εσύ τι λες ρε Σάκη;»
«Εγώ πειράζει που αν ήμουν ζιγκολό θα τους έδινα την καρτούλα μου; Και σκεφτόμουνα ότι την πρώτη βραδιά θα τους την έκανα δωρεάν.»
«Όλα κι όλα. Πρώτα η ευχαρίστηση και μετά η δουλειά» είπε ο ένας.
«Είσαι μεγάλη ανωμαλάρα φίλε μου» δήλωσε ο άλλος.
«Αυτές τι να σκέφτονται για μας;» αναρωτήθηκε και πάλι από μέσα του ο Σάκης αλλά και πάλι το είπε δυνατά.
«Τίποτα» πήρε σαν απάντηση.

Και να σου από το πουθενά εμφανίζονται δύο κοριτσάκια. Τρελά γκομενάκια. Σαν τα κρύα τα νερά. Στην ηλικία των δικών μας. Τακουνάκια. Φουστίτσες. Τιραντάκια. Χάρμα οφθαλμών. Περπατούσαν, μιλούσαν και γέλαγαν.
«Πσσσσς. Το κοκκινομάλλικο φυσάει» ακούστηκε από τη μεριά του Γιώργου.
«Γιατί το ξανθό τι κάνει; Φυσάει και ξεσηκώνει» καπάρωσε την ξανθιά ο Πέτρος.
Ο Σάκης ξεφυσάει. «Ωραία ρε. Μια χαρά τις προλάβατε. Εγώ πάλι με το πουλί στο χέρι έμεινα.»
«Χαζός είσαι ρε; Έτσι θα το αφήναμε εμείς το φιλαράκι μας;» είπε ο ένας.
«Θα σε αφήναμε να παίρνεις μάτι» συμπλήρωσε ο άλλος.
«Αυτές τι να σκέφτονται για μας;» Σάκης. Αναρωτήθηκε από μέσα. Μίλησε απ’ έξω.
«Τίποτα» πήρε σαν απάντηση.

Φωνές ακουγόντουσαν από μακριά. Πλησίαζαν με ταχύτητα. Δύο πιτσιρικάδες με τα ποδήλατά τους. Φρενάρουν τελευταία στιγμή. Μπροστά τους. Στέκονται για λίγο και τους κοιτάνε. Ορθοπεταλιά κι εξαφανίστηκαν.
«Πως περάσανε τα χρόνια ρε παιδιά; Κι εμείς σ’ αυτή την πλατεία παίζαμε με τα ποδήλατά μας. Θυμάστε;» αναπόλησε ο Πέτρος.
«Ωραία ήταν τότε. Αυτή ήταν ζωή. Χωρίς προβλήματα και χωρίς υποχρεώσεις» θυμήθηκε ο Γιώργος.
«Ξενοιασιά σε όλο της το μεγαλείο. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας ήταν ποιο παιχνίδι θα παίξουμε» θυμήθηκε κι ο Σάκης.
«Να ’ναι καλά τα τσογλανάκια. Με συγκίνησαν» κι έλεγε αλήθεια ο μικρός Γιωργάκης.
«Α στο καλό τους. Κι εμένα» συμφώνησε κι ο μικρός Πετράκης.
«Αυτά τι να σκέφτονται για μας;» αναρωτήθηκε, αυτή τη φορά κατ’ ευθείαν απ’ έξω του ο μικρός Σάκης.
«Τίποτα» πήρε σαν απάντηση.

Λίγο πιο πέρα στην πλατεία.

Ηλικιωμένο ζευγάρι.
Άντρας: Τα είδες τα παλικαράκια στο παγκάκι;
Γυναίκα: Τα είδα και τα θαύμασα!
Άντρας: Ααχ και να ’χαμε τα νιάτα τους.
Γυναίκα: Εμείς τα είχαμε κάποτε τα νιάτα τους. Τώρα είναι η σειρά τους.
Άντρας: Τι θα έκανα χωρίς εσένα;
Γυναίκα: Θα έψαχνες μέχρι να με βρεις.

Καθώς πρέπει πενηντάρες.
Η μία: Τους είδες τους άλλους στο παγκάκι;
Η άλλη: Τι σε πειράξανε τώρα τα παιδιά;
Η μία: Ε δε μπορώ να βλέπω τη νεολαία έτσι. Χυμένοι σε ένα παγκάκι να κοπροσκυλιάζουν.
Η άλλη: Καλοκαίρι είναι. Άσε τα παιδιά να χαλαρώσουν.
Η μία: Τους είδες πως κοιτάγανε;
Η άλλη: Μια χαρά κοιτάγανε. Άσε που ήταν και νοστιμούληδες.

Κοριτσάκια.
Κοκκινομάλλα: Τους είδες πως καρφώνανε;
Ξανθιά: Τους είδα. Αλλά δε μας μιλήσανε.
Κοκκινομάλλα: Αυτοί χάσανε.
Ξανθιά: Και το χειρότερο είναι ότι δε θα το μάθουν ποτέ.
Κοκκινομάλλα: Κρίμα. Κι ο δεξιά δεξιά δε θα με χάλαγε καθόλου.
Ξανθιά: Κι εγώ αυτόν θα διάλεγα.

Πιτσιρικάδες με τα ποδήλατα.
Ο φίλος του ένα: Παραλίγο να τους πατήσουμε.
Ο ένας: Ναι αλλά δεν τους πατήσαμε.
Ο φίλος του ένα: Εμείς πότε θα μεγαλώσουμε να πίνουμε μπύρες και να καπνίζουμε άμα θέλουμε;
Ο ένας: Αργούμε ακόμη. Κι άμα σ’ ακούσει η μαμά σου να λες τέτοια θα έχεις προβλήματα.
Ο φίλος του ένα: Γαμώτο.
Ο ένας: Αυτό λέω κι εγώ. Γαμώτο.

Στο παγκάκι.

Ο Σάκης πίνει την κόκα του σκεφτικός. Κάτι τον απασχολεί. Τραβάει μια τζούρα αέρα κοπανιστού και εξωτερικεύει την απορία του. «Ρε παρατηρήσατε κάτι;» Δεν πήρε καμιά απάντηση και συνέχισε μόνος του. «Όλοι πηγαίναν δυο δυο σαν τους Χιώτες. Εμείς γιατί είμαστε τρεις;»
«Έτσι έκατσε. Η μοίρα το πρόσταξε να γίνει έτσι» ψιλοαδιαφόρησε ο Γιώργος.
«Μήπως πηγαίνουμε ενάντια στις δυνάμεις δυαδικότητας του σύμπαντος;» αναρωτήθηκε ο Πέτρος.
«Α καλά. Εγώ ρώτησα μια μαλακία κι εσείς το σκίσατε. Αλλά από την άλλη δε γουστάρω να παίζω με το κάρμα. Ειδικά αν είναι του σύμπαντος. Πάω να την κάνω να σας αφήσω τα δυο σας» μονολόγησε ο φιλόσοφος της παρέας.
«Όχι ρε, άραξε. Φεύγω εγώ που κατουριέμαι κιόλας με τις μπύρες» θυσιάστηκε για τους άλλους ο Πέτρος.
«Ρε μην είστε βλάκες. Αράξτε και την κοπανάω εγώ. Ούτως ή άλλως με περιμένουν» πρόταξε το στήθος του ο ανιδιοτελής Γιώργος.
Βολεύτηκαν καλύτερα στο παγκάκι. Καφές. Μπύρα. Κόκα λάιτ. Τσιγάρο. Κανένας δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Μείναν εκεί μέχρι να βραδιάσει.

Λίγο νοσταλγικοί. Μια ιδέα ρομαντικοί. Μια γουλιά μαλάκες. Αλλά ωραία τυπάκια!

19 σχόλια:

brainwaves είπε...

θα μπορούσε να είναι σκηνή από σκερτσάκια!!

Πολύ καλό post!!!

Καλημέρες!!

SDRyche είπε...

@brainwaves
Ξενυχτάμε αγαπητέ γιατρε; Γιατί έτσι;
Να 'στε καλά!
Καλημέρα κι από μένα!

She είπε...

Γιατί είμαι σίγουρη, ότι ο Γιώργος την έκανε για να βρει τις τύπισσες που είχανε περάσει μπροστά από το παγκάκι?
Δεν λέω..Λίγο νοσταλγικοί. Μια ιδέα ρομαντικοί. Μια γουλιά μαλάκες. Αλλά ωραία τυπάκια! :)

BUTTERFLY είπε...

Τελικα οντως ωραια τυπακια οι τρεις φιλοι!
Απο οσους περασαν μπροστα εμενα με συγκινησαν τα γεροντακια και οι πιτσιρικαδες με τα ποδηλατα. Ισως, γιατι στη θεση των νεαρων κοριτσιων βρισκομαι τωρα και στη θεση των 50+ γυναικων με υφακι μπλαζε δεν θελω να ερθω ποτε...
Ομως, τα παιδακια μου θυμισαν τον εαυτο μου πριν πολλα χρονια, εκεινη την απιστευτη ξεγνοιασια της ηλικιας...κι εγω τα ιδια θα σκεφτομουν και θα συγκινουμουν οπως τα 3 παληκαρια μας.
Οσο για τα γεροντακια, τι να πω...ονειρευομαι να ειμαι ετσι καποτε με τον ανθρωπο που θα εχω διπλα μου, αγαπημενοι και μαζι μεχρι το τελος!

One Happy Dot είπε...

Αυτή η τριάδα ήρθε για να αλλάξει τα δεδομένα στις e-μέρες μας! Καλώς μας τους σύστησες και μας μύησες σε αυτά τα ...ωραία τυπάκια!
Σάκης...θεός και είχε και κατακτήσεις εις διπλούν (μην το μάθουν οι άλλοι 2 και τους πέσει η ψυχολογία!!)Αυτά είναι τα καλά της Coca Cola Light!!
Καλό σαββατοκύριακο θορυβώδη τύπε! ;)

Vicky είπε...

Χι χι! I like them!

Καλησπέρα!

Sanity Loss Era είπε...

Το γεγονος οτι και γω σπαω τη δυαδικοτητα του συμπαντος πανω σε παγκακι, λεγοντας και κανοντας τα ιδια πραγματα με καθιστα ωραιο τυπακι η θα πρεπε να ανησυχω?

SDRyche είπε...

@she
Α πα πα! Δεν είναι τέτοιο τυπάκι ο Γιώργος. Αυτός είναι ωραίο τυπάκι! Δεν κάνει τέτοια πράγματα! :p

@butterfly
Κάπως έτσι τα σκεφτόμουν κι εγώ. Από την επιθυμία του μέλλοντος (ηλικιωμένο ζευγάρι) στο τι πρέπει να αποφευχθεί (καθώς πρέπει πενηντάρες). Κι από το ωραίο παρόν (κοριτσάκια) μέχρι τη νοσταλγία του παρελθόντος (πιτσιρικάδες).

@one happy dot
Χαχα! Είναι ήρεμη δύναμη ο Σάκης.
Να 'σαι καλά!
Καλό ΣΚ και σε σένα.
Σςςς ..θα μας ακούσουν!

SDRyche είπε...

@vicky
Τα αισθήματα είναι αμοιβαία! :)

sanity loss era
Δε συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας!
Έχουμε να κάνουμε με κλασσική περίπτωση ωραίου τυπακίου (γενική, ενικού αριθμού του ουδέτερου ουσιαστικού : το τυπάκι)!

Σταλαγματιά είπε...

Χμμ
Αυτή είναι η ζωή τελικά,
Γεμάτη μικρές ιστορίες,
Γεμάτη αισθήματα.
Γεμάτη στιγμές.
Τις κερδίζεις ή τις χάνεις.
Τις νιώθεις ή τις προσπερνάς.
Τις μοιράζεσαι με εκείνον που αγαπάς μέχρι το τέλος,
Τις αγκαλιάζεις με φίλους.
Τις απορροφάς.
Και ξέρεις τι πιστεύω;
Πως πρέπει
Ότι έχουμε να το κρατήσουμε σφιχτά!

tovenito είπε...

όλοι έχουμε καθήσει σε αυτό το παγκάκι. κι όλοι έχουμε περάσει μπροστά από το παγκάκι. ίδιες σκέψεις. με ή χωρίς τίποτα

Feli είπε...

πολυ ομορφη ιστορια! :)

Leviathan είπε...

iperoxo post!!!!!

Άντρας: Τι θα έκανα χωρίς εσένα;...magiko!!!

happypepper είπε...

Aγάπαγαν ο ένας τον άλλονε,
μα δίχως γι αυτό να μιλήσουν.
Με μίσος αλλάζανε βλέμματα,
Κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν.

Εχώρισαν έπειτα, φύγανε.
Μες στ όνειρο μόνο ειδωθήκαν.
Πεθάνανε πια και δεν έμαθαν:
Εμίσησαν ή αγαπηθήκαν;

Heinrich Heine

Πόσες βουβές ιστορίες στη ζωή μας...
Και πόσες που διαλέγουμε εμεις να μείνουν έτσι.
Αγαπητέ SD,
ωραίο. νοσταλγικό.

SDRyche είπε...

@anastasia
Ξέρεις τι είναι αυτό που με σκοτώνει;
Ότι καμιά φορά όσο και σφιχτά να κρατάμε αυτό που έχουμε μπορεί να γλυστρίσει και να φύγει..
Αλλά πάλι, τότε μπορεί να μην το είχαμε ποτέ και απλά να νομίζαμε ότι το έχουμε.
Κι αυτό με σκοτώνει ακόμη πιο πολύ..

@tovene592
Χαίρομαι που συνεννοούμαστε. Έτσι πιστεύω κι εγώ!

@feli
Σ' ευχαριστώ πολύ.
Καλώς ήλθες και να τα λέμε.

SDRyche είπε...

@leviathan
Να 'σαι καλά!
Να υποθέσω ότι έχεις κάνει την ίδια ερώτηση στον άνθρωπο που είναι δίπλα σου; Αν ναι, τότε εύχομαι να έχεις πάρει την ίδια απάντηση.

@happypepper
Υπέροχο ποίημα. Να 'ξερες μόνο πόσο πολύ με αγγίζει..
Με προβλημάτισες. Δε θα μάθουμε ποτέ το τέλος των ιστοριών που επιλέγουμε να μείνουν βουβές. Παρόλα αυτά πολλές φορές συνεχίζουμε και κάνουμε αυτή την επιλογή. Δεν ξέρω..
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Spy είπε...

Τελικά δεν είναι ωραία τυπάκια.
Είναι κορυφαία τυπάκια.
(άμα γράψετε άλλες 27 τέτοιες ιστορίες να τις εκδώσετε...)

SDRyche είπε...

@spy
Κύριε spy μισό λεπτάκι να κατέβω από το καλάμι που με ανεβάσατε και θα σας ευχαριστήσω!
Για μισό. Φτάνω. Ώπα λάκια. Κατέβηκα.
Ευχαριστώ πολύ!

ΥΓ: Άλλες 27; Τρόμαξα λιγάκι τώρα!

Hfaistiwnas είπε...

xexe, πάλι θα τα βάλω με τον Σάκη, όλο αντίθετος είναι!!! Γιατί να τους λέει συνέχεια τίποτα;;;