23 Σεπ 2008

Το τρίο κι οι τραμπούκοι (04)

Τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Δηλαδή εννιά ώρες πριν το μεσημέρι. Σκοτάδι. Τρεις τύποι περπατάνε στο δρόμο. Σκοτεινός κι αυτός. Μιλάνε μεταξύ τους. Δε λένε τίποτα το σοβαρό. Μαλακίες για να περάσει η ώρα μέχρι να φτάσουν σπίτια τους. Τα ’χουν πιει τα ποτάκια τους. Δεν είναι μεθυσμένοι. Αλλά μια χαλαρότητα την έχουν. Μια ευδιαθεσία ρε παιδί μου. Μέσα στη σκοτεινή ατμόσφαιρα εμφανίζονται από τη γωνία δύο τύποι. Αυτοί κι αν είναι σκοτεινοί. Οι δύο σταματάνε μπροστά στους τρεις. Οι τρεις αναγκαστικά σταματάνε και κοιτάνε τους δύο. Κάτι θα παίξει τώρα.

Τη σιγαλιά της νύχτας τσακίζει ο ένας από τους δύο σκοτεινούς τύπους με την επιτηδευμένα άγρια φωνή του. «Μάγκες τα κινητά και τα λεφτά σας. Και γρήγορα.»
Ο Γιώργος με τον Πέτρο κοιτιούνται και χαμογελούν. Ο Σάκης δε χρειάζεται να τους κοιτάξει. Ξέρει ήδη τι σκέφτονται κι αναλαμβάνει τα ινία. «Λοιπόν παίδες είστε πολύ τυχεροί. Σας έχω εδώ πέρα ένα μοντελάκι μούρλια. Είναι λίγο παλιό αλλά τη δουλειά του την κάνει.»
«Ρε πας καλά;» πετάγεται ο Πέτρος. «Σιγά μην ασχοληθούν τα παιδιά με την παντόφλα σου. Τους έχω εδώ πέρα πράγμα που σαλεύει. Φουλ εξοπλισμένο κινητό με όλα τα κομφόρ. Θα τους κρατήσει μια ζωή.»
Ήταν η σειρά του Γιώργου. «Μαλάκες ξεκολλάτε. Τα παιδιά από εδώ μας ζήτησαν όσο πιο ευγενικά μπορούσαν τα κινητά μας κι εσείς πάτε να ξεφορτωθείτε τις μπακατέλες σας.» Και συνεχίζει απευθυνόμενος στους τύπους. «Μάγκες το δικό μου θα πάρετε γιατί θα παρεξηγηθώ. Τελευταίας τεχνολογίας, 3G, με καμερούλα, καρτούλα 2GB για τις φωτογραφίες σας και τη μουσική σας, πληκτρολόγιο αφής και τα ρέστα. Κι επειδή είστε κι ομορφόπαιδα θα σας κάνω δώρο και το hands free.»

Οι σκοτεινοί τύποι απορούν για λίγο αλλά δε μασάνε. Το λόγο παίρνει, για πρώτη φορά, ο άλλος. Ο σκοτεινότερος. «Μας δουλεύετε ρε; Θέλετε να γίνει με τον άσχημο τρόπο;»
«Παιδιά μπορώ να μιλήσω;» ζητάει την άδεια των φίλων του ο Σάκης.
«Βεβαίως» απαντάει ο Γιώργος.
«Παρακαλώ» προτρέπει ο Πέτρος.
«Πρώτον. Δε θα τολμούσαμε ποτέ να σας δουλέψουμε. Δεύτερον δε θέλουμε να γίνει τίποτα με τον άσχημο τρόπο. Πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε. Και τρίτον. Αν δε με απατάει η μνήμη μου, εκτός από τα κινητά μας είχατε ζητήσει και τα λεφτά μας. Δυστυχώς εδώ, τουλάχιστον εγώ, θα σας στενοχωρήσω. Δεν έχω μία πάνω μου. Μου τα έφαγε όλα η γκαρσόνα στο μαγαζί που τα πίναμε. Πολύ ωραίο μπαράκι. Να πάτε!»
Ο σκοτεινότερος κολλάει λίγο αλλά έχει αρχίσει και να τα παίρνει. «Θα πάμε ρε. Με τα λεφτά που θα μας δώσετε.»
«Και βεβαίως θα πάτε» επεμβαίνει ο Πέτρος. «Και η πρώτη γύρα είναι κερασμένη από μένα. Ένα εικοσάρικο έχω. Χαλάλι σας. Αλλά να αφήσετε και πουρμπουάρ στην κοπέλα. Μη τσιγκουνευτείτε.»
«Μάγκες ρέστα από πενηντάρικο έχετε;» πετάγεται ο επιχειρηματίας Γιώργος.
«Τι έγινε;» ρωτάει απορημένος ο λιγότερο σκοτεινός.
«Λέω αν έχετε ρέστα από πενηντάρικο. Αυτά έχω πάνω μου αλλά πρέπει να πληρώσω και το λογαριασμό του κινητού αύριο γιατί θα το κόψουν. Εγώ για σας το λέω! Για να έχετε να παίρνετε και τα τηλεφωνάκια σας. Αν δε σας νοιάζει σας το δίνω έτσι και τα τρώτε όλα στο μπαρ. Θα κεράσετε και σφηνάκια όπου γουστάρετε. Γαμώ θα περάσετε!»
Ο σκοτεινότερος αρχίζει να τα παίρνει πιο πολύ. «Ρε τι μαλακίες είναι αυτές που μας τσαμπουνάτε τόση ώρα; Μάλλον δεν έχετε καταλάβει τι γίνεται εδώ πέρα.»

«Ααα, τώρα μας προσβάλεις» δηλώνει με θιγμένο ύφος ο Πέτρος. «Για χαζούς μας έχεις περάσει;»
Ο Σάκης παίρνει το σοβαρό του. «Μάλλον εσείς δεν έχετε καταλάβει τι παίζει.»
«Αποκλείεται να μην έχουν καταλάβει. Είναι έξυπνα παιδιά» συνεχίζει ο Πέτρος. «Πάρε για παράδειγμα αυτόν» και δείχνει τον σκοτεινό. «Στάνταρ έχει τελειώσει με άριστα το μαθηματικό και ήδη σκέφτεται ότι είναι δύο ενώ εμείς είμαστε τρεις.»
«Από την άλλη, αυτός εδώ» αρπάζει το λόγο πάλι ο Σάκης δείχνοντας τον σκοτεινότερο «αριστούχος της ψυχολογίας με μεταπτυχιακά στην κοινωνιολογία, έχει αρχίσει να αναρωτιέται αν έχει μπλέξει με βλάκες ή τρελούς. Γιατί αν είμαστε βλάκες τότε θα φύγει από εδώ με κινητά και λεφτά. Αλλά αν είμαστε τρελοί, τότε τι γίνεται; Ε; Τι γίνεται; Ποιος θα έχει το πρόβλημα τότε;» ρωτάει επιτακτικά κάνοντας ένα βήμα μπροστά.
Ήρθε η σειρά του Γιώργου. Τραβάει το φίλο του πίσω και με ήρεμο και ειρηνικό τόνο αναλύει το σκεπτικό του. «Ένα είναι σίγουρο. Δεν είμαστε βλάκες. Και τώρα θα σας αποκαλύψω την ουσία της μικρής μας αλλά τόσο ευχάριστης κουβέντας. Όπως θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα οι φίλοι μου από ’δω ούτε καλά κινητά έχουν, ούτε λεφτά κουβαλάνε. Ένα ψωροεικοσάρικο έχουν και οι δυο μαζί. Καλά μέχρι εδώ;» Ο ένας πήγε να πει κάτι αλλά ο Γιώργος τον κόβει με μια απότομη κίνηση του χεριού και συνεχίζει. «Εσείς όμως; Οι συνήθειές σας όλο και κανά καλό μοντελάκι θα σας έχουν εξασφαλίσει. Κι όλο και κάτι θα έχετε στις τσέπες σας. Όχι σαν τους καρμίρηδες τους δικούς μου. Τι λέτε; Θέλετε να δείξετε το επίπεδό σας και να δώσετε λίγη χαρά στα φιλαράκια μου;»

Ο Σάκης δεν κρατιέται και γελάει. Δεν ήταν χαρούμενο το γέλιο του. Ήταν περίεργο. Αρρωστημένο. «Κοίτα να δεις πως τα φέρνει η πουτάνα η ζωή. Από θύτες, θύματα.»
«Το καταλάβατε αυτό ή ήταν δύσκολες οι λεξούλες;» ρωτάει ο συμπονετικός Πέτρος. «Γιατί αν ήταν δύσκολες να σας βάλουμε το φίλο μας από εδώ» και δείχνει το Γιώργο «να σας τις εξηγήσει.»
Οι σκοτεινοί έχουν μείνει κάγκελο. Τόσος καιρός τραμπουκισμού δεν τους είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο. Δεν ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν πλέον. Κοιτιούνται μεταξύ τους με απορία. Δε μιλάνε. Πρώτος στρίβειν ο σκοτεινός. Ακολουθεί δια του αρραβώνος ο σκοτεινότερος.

Οι τρεις τους έμειναν να τους κοιτάνε να φεύγουν. Ένα διεστραμμένο χαμόγελο χάραζε τα χείλη τους. Τρομακτικοί. Δε θα ’θελες με τίποτα να τους πετύχεις το βράδυ μόνος σου.
«Αυτός που έφυγε πρώτος πρέπει να ήταν το μυαλό της παρέας» μίλησε πρώτος ο Γιώργος.
«Και τον ακολούθησαν τα μπράτσα της παρέας» επιβεβαίωσε ο Πέτρος.
«Πάντα έτσι δε γίνεται; Τα μπράτσα ακολουθούν το μυαλό!» φιλοσόφησε ο Σάκης.

Λίγο τρελοί. Ένα χαστουκάκι τραμπούκοι. Μια σπρωξιά μαλάκες. Αλλά ωραία τυπάκια!

Η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη και αφιερωμένη στο δεκατριάχρονο γειτονάκι μου, που πριν λίγες μέρες γύρισε στο σπίτι του στενοχωρημένο γιατί δύο τύποι πίστεψαν ότι θα λύσουν το οικονομικό και επικοινωνιακό πρόβλημά τους εις βάρος του.

20 σχόλια:

Spy είπε...

Aυτά τα τυπάκια, μήπως μπορώ να τα προσλάβω για κάτι "δουλίτσες" που έχω σε εκρεμότητα;
Tιμαί λογικαί.

Feli είπε...

φοβερη ιστορια!
απιστευτοι οι τυποι!!
ακομη και στις δυσκολες καταστασεις τα καταφερνουν..

tovenito είπε...

μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!
όντως ωραία τυπάκια. σχεδόν αλμοδοβαρικά!

SDRyche είπε...

@spy
Εννοείται! Ένα όνομα και μια διεύθυνση είναι αρκετά. Και με μια απλή φωτογραφία, πάλι θα γίνει η "δουλειά".
Όσο για την τιμή, δεν υπάρχει θέμα. Στους φίλους οι υπηρεσίες παρέχονται δωρεάν!

@feli
Θα έρθουν και δυσκολότερα. Με άλλη μορφή, αλλά θα έρθουν. Κι εκεί να δούμε τι θα κάνουν.
Σ' ευχαριστώ και την καλησπέρα μου!

@tovene592
Να 'σαι καλά!
"Σχεδόν αλμοδοβορικά!" Θα ταιριάζει καλύτερα σε κάποια επόμενη ανάρτηση που γυρνοφέρνει στο μυαλό μου!

One Happy Dot είπε...

Αγαπώ το τριο καρώ!!!! Φιλοσοφημένα, με πλούσιο λεξιλόγιο, μαγκάκια ενός γραμμαρίου αλλά...ωραία τυπάκια!!!!!

SDRyche είπε...

@one happy dot
Μαγκάκια ΜΟΝΟ ενός γραμμαρίου; Βάλε κάτι ακόμη! Εν ανάγκη να αρχίσουν εντατική κατάποση νουτέλας μπας και το πάρουν λίγο σε μαγκιά!

One Happy Dot είπε...

Έχεις δίκιο! Ζητάω ταπεινά συγγνώμη και προσφέρω το πρώτο βαζάκι ως ένδειξη καλής θελήσεως! :)

Σταλαγματιά είπε...

Απολαυστικότατη η ιστορία σου
και τόσο μα τόσο επίκαιρη.
Περιγράφεις ένα σοβαρό θέμα με χιούμορ και αυτό το κάνει τρομερά ενδιαφέρον.

Θα συμφωνήσω σε αυτό που είπες πως τα μπράτσα ακολουθούν το μυαλό .

She είπε...

Ο Σάκης είναι θεός! :D
Όχι γενική διαπίστωση, για το συγκεκριμένο. Μη παρεξηγηθώ κιόλας..

brainwaves είπε...

Καλά νέα υποψιάζομαι!

Επέστρεψες αισιόδοξος και ευφυής!

Ό φίλος σου θα πρέπει να χαμογέλασε διαβάζοντας την ανάρτησή σου! Θα ξαναβγεί μόνος το βράδυ βόλτα. Απλά τώρα θα είναι καλύτερα προετοιμασμένος!

Well done sdryche!!

HaLiaS είπε...

σοβαρό πρόβλημα οι απαίσιοι ψευτόμαγκες που βγάζουν την ανικανότητα τους και την αχρηστία τους σε πιτσιρικάδες, αλλά και συνομήλικούς τους πολλές φορές, χρησιμοποιώντας δόλια μέσα.

υ.γ.:Επέτρεψέ με την παράκληση να το αφιερώσεις σε όλα τα παιδιά που είχαν παρόμοιες δυσάρεστες εμπειρίες.
αλλά και στην ελληνική..."αστυνομία της γειτονιάς μας".

Συνέχισε έτσι, με χιούμορ και ευρηματικότητα:)
σ' ευχαριστούμε.

SDRyche είπε...

@one happy dot
Το βαζάκι έφτασε στους παραλήπτες του κι εξαφανίστηκε! Αλλά αυτό το έχεις μάθει ήδη! ;)

@anastasia
Όντως το θέμα είναι σοβαρό και καμιά φορά δε μπορώ να πιστέψω ότι μπορεί να συμβεί έστω και λίγα τετράγωνα μακρυά από το σπίτι σου. Θέλω να πιστεύω ότι τα κρούσματα είναι πολύ πιο αραιά από όταν είμασταν εμείς πιτσιρικάδες.
Σ'ευχαριστώ!

@she
Θέλω να πιστεύω ότι αναφέρεσαι στο Σάκη του τρίο κι όχι στο γνωστό καλλιτέχνη! :p
Μην ανησυχείς! Δεν παρεξηγούμε εμείς εδώ πέρα..

SDRyche είπε...

@brainwaves
Επέστρεψα ή απλά τα λέμε από λίγο πιο μακρυά; Θα δείξει..
Όσο για το γειτονάκι μου έτσι θέλω να πιστεύω κι εγώ.
Να 'σαι καλά γιατρέ μου!

@halias
Δυστυχώς είναι έτσι όπως τα λες.
Η παράκληση γίνεται άμεσα και απόλυτα δεκτή! ;)
Εγώ ευχαριστώ!

Leviathan είπε...

poli oraio to keimeno sou!!!sovaro 8ema me xioumoristiki prosegisi!!kalispera!!!

παράλληλος είπε...

Too good to be true!
Μακάρι οι άνοες να μπλοκάρουν έτσι!

Δυστυχώς κλέβουν ασήμαντης αξίας τηλέφωνα, σημαντικότατα όμως -λόγω αρχείων- για τους κατόχους.

Εδώ μπερδεύομαι αν τα μπράτσα ακολουθούν το μυαλό ή πάνε μαζί...
Σαν στόκος!

Vicky είπε...

Δεν είναι τόσο η αξία του τηλεφώνου ή των αρχείων τις περισσότερες φορές. Είναι η ένταση που προσπαθείς να αποβάλλεις μετά.

SDRyche είπε...

@leviathan
Να 'σαι καλά νεο30άρη! ;)
Καλημέρα!

@παράλληλος
Κι όμως οι άνοες μπορούν να μπλοκάρουν! Βέβαια υπάρχει το ρίσκο να γίνουν πιο επικίνδυνοι.
Θα συμφωνήσω ότι η πραγματική αξία είναι στα αρχεία που χάνονται. Αλλά κι αυτά ξαναβρίσκονται σιγά σιγά.

@vicky
Σωστό κι αυτό! Αλλά λίγα παρηγορητικά λόγια και μια ζεστή αγκαλιά τη διώχνουν κι αυτή την ένταση.

katerina είπε...

Το έχω ζήσει το σκηνικό, πριν 7 μήνες στην Ισαυρων. Εδωσα τα λεφτά, έδωσα το ρολόι...το κινητο....δεν το έδωσα. Είχα μέσα ένα sms, που αν και το ήξερα απέξω....είχε μεγαλυτερη αξια απο τον τσαμπουκά τους. Και το καταλαβαν.....

SDRyche είπε...

@katerina
Είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου το σκηνικό!
Χαίρομαι που τελικά κράτησες αυτό που είχε πραγματικά σημασία για σένα..

Hfaistiwnas είπε...

Πάντως αν ήμουν θύτης, δεν θα είχα τόση υπομονή!!!