28 Αυγ 2008

Ξεχωριστή εμπειρία

Ξύπνησα το πρωί με μια συγκεκριμένη όρεξη. Την αποζητούσα. Την ήθελα. Ήξερα ότι ήταν κοντά μου και έτοιμη. Δεν την έβλεπα αλλά το ήξερα ότι με περίμενε. Ότι με ήθελε κι αυτή. Ότι περίμενε αυτή τη μέρα υπομονετικά χωρίς όμως να μου το ζητάει. Πάντα ήθελε να κάνω την πρώτη κίνηση. Και μόνο τότε απελευθέρωνε το είναι της στις ορέξεις μου. Προσπάθησα να ηρεμήσω αλλά δεν τα κατάφερα. Όσο πέρναγε η ώρα τόσο περισσότερο τη χρειαζόμουνα. Είχα όμως τις αμφιβολίες μου. Μήπως δεν πρέπει ακόμη; Μήπως δεν είμαι ακόμη έτοιμος; ΟΧΙ. Είναι άσκοπο να αφήσω τις αμφιβολίες μου να μπουν ανάμεσά μας. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει..

Σηκώθηκα και αμέσως πήγα κοντά της. Δε με κατάλαβε μέχρι που την πλησίασα σε απόσταση αναπνοής. Όταν με αντιλήφθηκε έμεινε ακίνητη. Δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς. Περίμενε. Δεν της μίλησα. Απλά την άγγιξα απαλά. Και τότε μου έφυγε κάθε αμφιβολία. Σήμερα ήταν η μέρα. Το ξέραμε κι οι δύο. Μία από αυτές τις μέρες που θα περνάγαμε αποκλειστικά οι δυο μας και θα κάναμε ότι θέλαμε. Ξαφνικά με έπιασε βιασύνη. Δε μπορούσα να περιμένω άλλο. Την ήθελα εδώ και τώρα. Φόρεσα τον κατάλληλο εξοπλισμό και ανέβηκα πάνω της. Στην αρχή ήρεμα και χαλαρά. Μέχρι να νιώσουμε για μια κόμη φορά λίγο πιο άνετα. Μετά από λίγο όλος ο κόσμος ήταν δικός μας. Κι αφεθήκαμε. Όλο και πιο γρήγορα. Η ένταση μεγάλη. Απόλαυση ανάμικτη με φόβο. Αδρεναλίνη να εκκρίνεται και να ταξιδεύει μαζί σου. Περνάει ώρα αλλά η ένταση παραμένει αμείωτη. Ανταποκρίνεται σε κάθε μου κίνηση χωρίς κανένα ενδοιασμό. Όλα γίνονται με απλές κι απέρριτες κινήσεις. Το έχουμε κάνει πολλές φορές αλλά ποτέ δεν ήταν έτσι.

Και φτάσαμε. Δεν ξέρω που και πως. Δε μ’ένοιαζε. Απλά φτάσαμε. Μαζί. Πάντα έτσι γινόταν. Τουλάχιστον μέχρι τώρα. Έκατσα δίπλα της. Δεν της είπα τίποτα. Άναψα τσιγάρο. Το έκανα χωρίς να της ρίξω ούτε μια ματιά. Δε χρειαζόταν. Ήξερε τι σκεφτόμουνα. Η μυρωδιά του καμένου φίλτρου στο χέρι με επαναφέρει στην πραγματικότητα κι ανάβω και δεύτερο. Στην πρώτη τζούρα το σβήνω. Δεν ήθελα άλλη νικοτίνη. Ήθελα να ξαναζήσω αυτή την εμπειρία. Μαζί της.

Κι αυτό έκανα. Κούμπωσα το μπουφάν, έβαλα το κράνος κι ανέβηκα στη μηχανή μου. Στα πρώτα μέτρα της ψιθύρισα : «Η επιστροφή θα είναι ακόμη καλύτερη». Κι όντως. Ήταν..

(Όπως καταλάβατε είμαι από τους ‘γραφικούς’ τύπους που η μηχανή τους έχει όνομα και προσωπικότητα. Αφορμή για αυτό το κείμενο ήταν η αυθημερόν βόλτα μου στη λίμνη Πλαστήρα πριν λίγο καιρό που πραγματικά δεν ήθελα να σκέφτομαι τίποτα. Μια μαγική βόλτα σε ένα μαγικό μέρος..)

12 σχόλια:

Keep Dreaming είπε...

Sxesi pathous... :P

Mas kratises se agwnia ws ta mesa tis anartisis.... :)

Kalispera!

brainwaves είπε...

Κρίμαααα

Και είχε τόσο ενδιαφέρον μέχρι την αποκάλυψη!!!

Vicky είπε...

Εγώ πάλι, την περίμενα την αποκάλυψη από την αρχή.

Καλές διαδρομές, σε δρόμους και σκέψεις.

SDRyche είπε...

@ερασιτέχνης άνθρωπος
Κι όχι μόνο πάθους..
Κι ως τη μέση καλά είναι! ;)

@brainwaves
Γιατί κρίμα; Τι περιμένατε στο τέλος γιατρέ μου;

@vicky
Δικυκλίστρια κι εσείς; Ή έμπνευση; Είναι πολλά τα χιλιόμετρα (Άρη) τις τελευταίες μέρες. Και στους δρόμους και στο μυαλό!

Vicky είπε...

Δικυκλίστρια δυστυχώς δεν έχω υπάρξει, παρά μόνο ως συνοδός. Κουβαλάω πάντως μόνιμα ένα κράνος στο αυτοκίνητό μου (κάπως οξύμωρο αυτό). Κάποια πράγματα, όπως και να το κάνουμε, είναι έρωτες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν μάλλον έμπνευση περισσότερο..

Ω ναι, η έμπνευση βοήθησε και σ' αυτό. Τις φαντάζομαι τις διαδρομές αυτές. Και η Πλαστήρα.. Όμορφα. Εύχομαι να συνεχίσεις να διανύεις χιλιόμετρα, με όσες δυσκολίες είναι απαραίτητες.

Να 'σαι καλά και για το σχόλιο που μου άφησες. Λυτρωτικό βράδυ σου εύχομαι.

Keep Dreaming είπε...

xaxaxa

ws to telos einai kalytera ;)


Ti les kai esy?

brainwaves είπε...

ε τώρα κι εσύ τι τα θες;
αφού ξέρεις!!!

SDRyche είπε...

@vicky
Καθόλου οξύμωρο, έτσι πρέπει να γίνεται!
Η πραγματικότητα μερικές φορές είναι καλύτερη από τη φαντασία.
Λυτρωτικό βράδυ! Ωραία ευχή.

@ερασιτέχνης άνθρωπος
Γεγονός! Αδιαμφισβήτητο..

@brainwaves
Χαχα!! Άντε ντε!

Spy είπε...

Πάρα πολύ ωραίο, και πόσο σας νιώθω...
Τη δικιά μου τη λέγαν Κλαίρη (KLE 500).
Μετά από 16 χρόνια έγγαμου βίου την άφησα για μια άλλη... Αλλά δεν την εγκατέλειψα. Την κράτησα διότι θα την αγαπάω για πάντα, όσες κι αν ξαναπεράσουν από τη ζωή μου.

Για μιαν άλλη θεώρηση του θέματος δειτε αυτό αν θέλετε.

SDRyche είπε...

@spy
Το κείμενό σας μου είχε ξεφύγει και είναι (για μια ακόμη φορά) εξαιρετικό! Έχω ξεκληρίσει κι εγώ πολλές οικογένειες μυγο-μυγακίων. Και πως σφηνώνονται μερικά άτιμα όταν το μπουφαν είναι από κορντούρα και όχι δερμάτινο; Σαν να παίρνουν την εκδίκηση τους από τον άλλο κόσμο.
Όσο για την Κλαίρη σας χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν την εγκαταλείψατε! Κι εγώ μετά από τρία χρόνια σχέση με τη Μυρτώ αποφάσισα ότι θα την παντρευτώ! Όσες και αν έρθουν στο μέλλον θα είναι απλές ερωμένες!

HaLiaS είπε...

Καλά ταξίδια...πάντα με προσοχή.
Για να είναι κάθε προορισμός ξεχωριστός, όσο ξεχωριστή είναι η μηχανή σου, όσο ξεχωριστός είσαι εσύ κι ο καθένας μας.

SDRyche είπε...

@halias
Να 'σαι καλά. Όμορφη ευχή.
Καλώς ήλθες.