26 Ιουλ 2008

Το τσιγάρο, η μουσική και η μοναξιά..

..είναι η μοναδική μου παρέα σε καταστάσεις έντονης συναισθηματικής κατάρρευσης. Ποτέ όμως μέχρι τώρα δεν ήταν έτσι. Τώρα καταλαβαίνω, για πρώτη φορά, πώς είναι να χάνεις κάποιον. Πόσο εύκολα μπορεί να ξεγλιστρίσει η ζωή μέσα από τα χέρια σου. Πόσο απρόσμενα μπορούν να γκρεμιστούν τα κάστρα που με τόση χαρά έχτιζες στην άμμο. Πόσο αβίαστα χανεις τον έλεγχο εκεί ψηλά στους αιθέρες που είσαι και ξεκινά αλύπητα η ελεύθερη πτώση. Ο Νίτσε είχε πει: "Όσο πιο ψηλά πετάς τόσο μικρότερος φαίνεσαι σε κείνους που δεν μπορούν να πετάξουν". Αυτή τη στιγμή, δε θυμάμαι να είχε πει κάτι για το όταν διακοπεί απότομα αυτή η πτήση. Πώς είναι στα χαμηλά; Και τί υποδοχή σου ετοιμάζουν οι άλλοι; Αλλά ξεφεύγω και δεν το θέλω..

Το τσιγάρο. Το ξέρω ότι μου κάνει κακό. Είναι μια συμφωνία με το διάβολο, και όλοι ξέρουμε πως καταλήγουν αυτές οι συμφωνίες. Αλλά είναι ωραίο το γαμημένο. Γλυκό, πικρό, γρήγορο, αργό, γευστικό, αδιάφορο, απολαυστικό, αηδιαστικό, υγρό, ξερό, βαρύ, ελαφρύ. Όπως και να'ναι, είναι εκεί και σε περιμένει. Και το μόνο που θέλει είναι να μπει ανάμεσα σε σένα και μια τόση δα μικρή φλογίτσα. Και μετά θα σου δοθεί ολοκληρωτικά. Δε ζητάει και πολλά. Ναι, ναι, το ξέρω ότι στο τέλος μπορεί να στα πάρει όλα. Αλλά έτσι δε γίνεται πάντα στο παιχνίδι της ζωής; Παίζεις και ρισκάρεις. Κερδίζεις ή χάνεις. Η ουσία είναι να απολαύσεις το παιχνίδι.

Η μουσική. Δε μπορώ να πω τίποτα. Κάποτε μπορεί να γράψω γι' αυτή και για όσα μου έχει προσφέρει. Πάντως ό,τι και να σκεφτώ τώρα, μου φαίνεται τεριμμένο και αστείο. Θ' αφήσω κάποιους εκπροσώπους της να μιλήσουν για μένα και για όλα αυτά που σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες..

Όταν ο γελωτοποιός δακρύζει τότε είσαι σίγουρος ότι κάτι έχει πάει στραβά..
So here I am once more in the playground of the broken heart
I'm losing on the swings, losing on the roundabouts the game is over
Yet another emotional suicide overdosed on sentiment and pride
I'm losing on the swings, losing on the roundabouts the game is over
Too late to say I love you, too late to re-stage the play
The game is over

Τί άλλο μένει μετά το αντίο..;
Tonight I felt your presence again
As we shared the sorrow we've always known
But I heard the distance in your voice
And I knew I was alone
Thought I heard you call my name
But you only said goodbye

Πότε ακριβώς ξεκίνησε να φεύγει..;
You nener saw the way
how I wanted you to stay
And now when you're gone
I'm on my own
When I was thinking this
was something permanent
You were already thinking
of going away

Πως μπορώ να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι..;
I was searching through the heavens and somehow I slipped
Trying to forget tomorrow and all that's happened
This is not the way, the way I was meant to be
Slipping away, I think I'm gonna crack

Από που κρατιέσαι όταν τελειώνουν οι δυνάμεις..;
Little angel go away
Come again some other day
The devil has my ear today
I'll never hear a word you say

Υπάρχει καθαρή σκέψη όταν όλα είναι μαύρα..;
I know someday you'll have a beautiful life
I Know you'll be a star in somebody else's sky
But why, why, why
Can't it be, can't it be mine
(We belong together)

Τί γίνεται μετά τον τελευταίο αποχαιρετισμό, αγαπημένη μου..;
Χωρίς στίχους.
Η μουσική, ο πυροβολισμός
και το θλιμμένο μουρμούρισμα 
τα λένε όλα από μόνα τους.

Ναι λοιπόν, ακούω αυτή τη μουσική. Οι Marillion, Fates Warning, Katatonia, Anathema, A Perfect Circle, Pearl Jam και διάφορα OST είναι αυτοί που έτυχε να έχω τώρα μπροστά μου. Το "Script for a jester's tear", το "We only say goodbye", το "Gone", το "Feel", το "Weak and powerless", το "Black" και το "Farewell, my lovely" είναι μόνο λίγα από τα πολλά κομμάτια που καταφέρνουν και μου μιλάνε. Και καμιά φορά τους απαντάω κι εγώ..

Η μοναξιά. Πόσο μοναδική είναι η ύπαρξη της μέσα στο κέντρο του απόλυτου τίποτα; Πώς μπορεί και είναι τόσο αγνή, καθαρή κι ακέραια όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται; Έχει μορφή και υπόσταση η μοναξιά. Είναι η μοναδική "γυναίκα" που δε θα με αφήσει ποτέ. Που δε θα μου ζητήσει ποτέ τίποτα. Που δε θα μου κρατήσει κακία όταν αποφασίσω να την παρατήσω για μια ακόμη φορά. Που θα είναι πάλι εκεί όταν την αναζητήσω. Που θα με καταλάβει με την πρώτη ματιά. Που θα με δεχτεί στην αγκαλιά της χωρίς ερωτήσεις. Που θα μου δοθεί χωρίς ανταλλάγματα.

Θα τη θυμάμαι αυτή τη μέρα. Όχι γι' αυτά που έχω γράψει μέχρι τώρα. Αλλά γιατί, από μια ασήμαντη αφορμή, συνέβη κάτι που είχε να συμβεί από τα παιδικά μου χρόνια. Είχα ξεχάσει πώς ήταν. Είχα ξεχάσει πόσο όμορφα μπορεί να συνδυαστεί το αλμυρό με το γλυκό..

Αφήστε με λοιπόν. Έχω παρέα. Είμαι βολεμένος στην αγκαλιά της μοναξιάς, ανάβω το τσιγάρο μου και πατάω το play.. Για ένα πράγμα μόνο αναρωτιέμαι. Υπάρχει κανείς εκεί έξω;

10 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Ενα τσιγαρο κι ενα τραγουδι...ποσο βασανιστικη και συναμα λυτρωτικη συντροφια...βλεπω ειμαστε σε αναλογη φαση. Για αλλη μια φορα θα καταφυγουμε στη μουσικη:
"And then a hero comes along
with the strength to carry on
and you cast your fears aside
and you know you can survive.
So when you feel all hope is gone,
look inside you and be strong.
And you'll finally see the truth,
that a hero lies in you"
Πολυ αγαπημενο...ας ψαξουμε να βρουμε τον "ηρωα" μεσα μας, οταν ολα οσα ξεραμε μεχρι χτες, ολα οσα ηταν η σιγουρια και η δυναμη μας ανατρεπονται...

παράλληλος είπε...

Αυτή η τρυφερή συμπάθεια και η αποδοχή της μοναξιάς σαν υπομονετικής συντρόφου, μου θυμίζει το τραγούδι ma solitude του Georges Moustaki, όπως μπορώ να το καταλάβω με τα φτωχά γαλλικά μου.
Αλλά και η μοναξιά τελικά θέλει παρέα: μουσική και τσιγάρο...

Μ' αρέσει που δεν φοβάσαι την έκθεση. Και, ναι, υπάρχουν πολλοί εκεί έξω! Μόνοι με μουσικοί και τσιγάρο...

Keep Dreaming είπε...

"Τί γίνεται μετά τον τελευταίο αποχαιρετισμό, αγαπημένη μου..;
Χωρίς στίχους.
Η μουσική, ο πυροβολισμός
και το θλιμμένο μουρμούρισμα
τα λένε όλα από μόνα τους".

Μετα τον τελευταίο αποχαιρετισμό αγαπημένε μου έχεις ήδη μπει στην αρχή ενός νέου αποχαιρετισμού, γιατί όλα στη ζωή περαστικά είναι, μα μόνιμα σφηνωμένα στις καρδιές μας.

Spy είπε...

Δεν θα σου μιλήσω ούτε για το τσιγάρο, ούτε για τη μουσική, ούτε για τη μοναξιά. Aν είχες το χρόνο να περιηγηθείς λίγο στο blog μου σε κάποιες πρόσφατες αναρτήσεις θα καταλάβαινες πόσο πολύ μου αρέσουν κι εμένα αυτά τα πάθη.

Θα σου μιλήσω μόνο για την εισαγωγή σου, και θα σου πω κάτι που μου έγραψε σήμερα μια σχολιάστριά μου (συγγραφέας) και έχει απόλυτο δίκιο:
"Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση".
Σκέψου το λίγο...

Kαλή αρχή!

SDRyche είπε...

@butterfly
Ένα πράγμα με φοβίζει. Ότι καμιά φορά ακόμη κι οι ήρωες πεθαίνουν..

@παράλληλος
Έχεις δίκιο. Η μουσική και το τσιγάρο είναι η παρέα της μοναξιάς. Άλλωστε αυτή είναι που επιλέγει τα κομμάτια κι αυτή είναι που σου προσφέρει το πρώτο τσιγάρο..

SDRyche είπε...

@ερασιτέχνης άνθρωπος
Θα χρησιμοποιήσω μια έκφραση της bytterfly. Πόσο λυτρωτικά και συνάμα βασανιστικά είναι τα λόγια σου..

@spy
Αυτή την πρόσκρουση περιμένω γιατί ακόμη νιώθω ότι πέφτω. Αλλά φαντάζομαι ότι πλέον είναι θέμα χρόνου να γίνει. Η βαρύτητα δε χαρίστηκε σε κανένα.

Vicky είπε...

"Πόσο μοναδική είναι η ύπαρξη της μέσα στο κέντρο του απόλυτου τίποτα;"

Πάνω σ' αυτό, ίσως ανεβάσω ένα αρκετά παλαιότερο κείμενό μου, που μου θύμησες.

Σχετικά με την πτώση.. Δεν είναι απαραίτητη η πρόσκρουση. Μπορεί το όνειρο, η λύτρωση (ή όπως θες ονόμασέ το) να φτάσει πριν από ό,τι λες πως περιμένεις. Αυτό βάση ιδίων βιωμάτων, χωρίς τη βεβαιότητα των χρόνων όμως.

Και, χμμ, η τριάδα αυτή, δεν είναι αναγκαία συνθήκη.

SDRyche είπε...

@vicky
Είσαι πολύ τυχερή που το κατάφερες. Αλλά συνήθως πρέπει να τρανταχτώ για να ξυπνήσω. Και το έδαφος πλησιάζει. Η μόνη "μαλακία" είναι ότι ξεκίνησα από πολύ ψηλά..

Vicky είπε...

Μπα, μόνιμα δεν έχω καταφέρει τίποτα για μένα. Σε άλλους το είδα.. Γι' αυτό και δεν υπάρχει η βεβαιότητα.

Ψηλά ή χαμηλά, δεν έχει και μεγάλη σημασία. Άλλαξε τόπο προσγείωσης. Διάλεξε κάποιον με μικρότερη μάζα.. Όσο για το έδαφος, αυτό πάντα μοιάζει να πλησιάζει. Φορές, νιώθεις πως κοντεύεις να το αγγίξεις. Αλλά είδες που ακόμα πέφτεις;

Σταλαγματιά είπε...

The wise man said just walk this way
To the dawn of the light
The wind will blow into your face
As the years pass you by
Hear this voice from deep inside
Its the call of your heart
Close your eyes and your will find
The passage out of the dark

Here I am
Will you send me an angel
Here I am
In the land of the morning star

The wise man said just find your place
In the eye of the storm
Seek the roses along the way
Just beware of the thorns

Just believe in yourself
Hear this voice from deep inside
Its the call of your heart